Eimreiðin - 01.09.1966, Blaðsíða 30

210
eimreiðin
Ég hef vikið að því í kaflanum Skugga-Sveinn á Logalandi, að þótt
Ungmennafélag Reykdæla hafi innan sinna vébanda góðum mönn-
um á að skipa, hafi það átt sinn þátt í, hve vel tókst til um sýn-
ingar á leikritinu, að félagið átti kost á aðstoð hinna tveggja kenn-
ara í Reykholti, Jónasar Árnasonar og Sveins Víkings Þórarinssonar
— og ennfremur Jóns Kristinssonar, sem var settur skólastjóri á
Kleppjárnsreykjum. En slíkrar — hvað þá enn víðtækari aðstoðar —
er síður en svo kostur í hverri sveit. Ber brýna nauðsyn til, að með
styrk frá ríkinu verði komið upp námsskeiðum, er sveitirnar geti
sent á til náms og þjálfunar þá unga menn, sem taldir væru hæfastir
sakir áhuga og annarra eðliskosta, og þannig þyrfti að búa að hinni
félagslegu og menningarlegu starfsemi, að þau samtök, sem beittu
sér fyrir henni í hverri sveit, gætu greitt slíkum mönnum þóknun
fyrir störf þeirra. En þetta mundi ekki einhlítt. Svo sem kunugt er,
hafa nú samtök bænda í hinum ýmsu héruðum ráðið sér fastlaunaða
ráðunauta á sviði búnaðarmála. En mundi þess síður þörf, að her-
uðin ættu kost á að velja og launa menn, sem hefðu með höndum
leiðsögn og margvíslegar fyrirgreiðslur á sviði félagslegrar menn-
ingarstarfsemi? Ég hygg, að þörfin á slíkum mönnum sé svo bryn,
að ef vel tækist til um val mannanna, mundi árangurinn af satn-
starfi þeirra við forustumenn í menningarlegum félagsmálum sveit-
anna reynast ekki síðri en sá, sem orðið hefur af sambærilegu starfi
í almenningsþágu á öðrum sviðum þjóðlífsins.
Ég tel ekki tímabært að fara hér nánar út í það, hvað gert skult
í þessum málum og hvernig þeim verði skipað í einstökum atrið-
um, en það er von mín, að þetta greinarkorn megi vekja til ekki
aðeins frekari umhugsunar, heldur og virkra aðgerða, ábyrga f°r'
ustumenn bændastéttarinnar og þeirra samtaka, sem starfa í sveit-
um landsins, — og einnig áhugamenn um framtíð íslenzkrar menn-
ingar — í hvaða stétt og stöðu, sem þeir eru, því að það er óhagg'
anleg sannfæring mín, að þetta mál sé ekki einungis hið mest að-
kallandi nauðsynjamál íslenzkra sveita, heldur lika geysimikilvœg[
menningarlifi þjóðarinnar allrar. Og ég er þess fullviss, að verði
málið upp tekið af alvöru og festu og unnið að skipulagningu °8
framkvæmd þess, svo sem náin athugun sýnir hentast, muni þesS
ekki langt að bíða, að hin aðkallandi þörf hrindi því skjótar og
víðar áleiðis en flestir mundu nú geta gert sér í hugarlund.