Uppeldi og menntun - 01.01.1998, Síða 72

Uppeldi og menntun - 01.01.1998, Síða 72
ANIMUS OG SKUGGI HELGU KARLSDOTTUR af munni fram af konu í Fljótshlíðinni um svipað leyti og Jung er að móta kenningar sínar suður í Sviss. En áður en sá samanburður hefst verður til glöggvunar gerð stutt grein fyrir helstu hugmyndum og hugtökum úr greiningarsálfræði Jungs. VITUND, DULVITUND, FORNMYNDIR OG EINSÖMUN - KENNINGAR CARLS G. JUNGS Sálarlíf mannsins er sjálfstýrandi kerfi, að mati Jungs, þar sem vitund og dulvitund tengjast á gagnvirkan máta. A milli þessara tveggja vídda liggur orkustraumur sem veitir möguleika til vaxtar og breytinga. Þetta ferli á sér stað allt lífið með því að dulvitað efni kemur upp í vitundina og er samlagað henni. Jafnframt fellur bælt, gleymt eða hunsað efni niður í dulvitundina (Singer 1995:15). Jung var á þeirri skoðun að vitundin rísi upp úr dulvitundinni. Miðpunktur vitundarinnar er „ego" eða sjálfsvitund. Sjálfsvitundin byggir annars vegar á skilningi mannsins á líkama sínum og tilvist sinni og hins vegar á minningum. Sjálfsvitundin er eins og segull sem dregur til sín efni úr dulvitundinni en einnig áhrif frá umhverfinu. Þegar þetta efni gengur í samband við sjálfsvitundina verður það meðvitað (Jung 1982:8,10). Jung leit svo á að dulvitundin hefði að geyma bæði reynslu einstaklings og teg- undar og væri samsett úr persónulegri dulvitund og sameiginlegri dulvitund. í þeirri fyrrnefndu væri að finna duldir eða tilfinningatengdar hugmyndir, skynjanir og endurminningar sem einstaklingurinn hefur bælt. I þessum hluta dulvitundar- innar er einnig að finna skynjanir sem eru ekki nógu sterkar til að ná vitundinni og efni sem er ekki enn þá nægjanlega mótað í huga einstaklingsins til að komast á vitundarstigið (Jung 1966:66). Sameiginlega dulvitundin er samkvæmt Jung meðfædd sálræn formgerð, grunn- ur og uppspretta mannlegrar vitundar. Danski greiningarsálfræðingurinn Nyborg lýsir sameiginlegu dulvitundinni þannig að hún umljúki efni sem sé í meginatrið- um hið sama í öllum mönnum alls staðar og á öllum tímum og endurspegli þá sér- hæfingu og þróun sem átt hefur sér stað í mannsheilanum í milljónir ára (Nyborg 1983:10-11). í hinni sameiginlegu dulvitund er að finna eðlislægar hneigðir sem birtast á táknrænan hátt. Þessar birtingarmyndir eðlishneigðanna kallar Jung erkitýpur (Jung 1990:78-79). Á íslensku hafa orðin fornmynd, frummynd eða frumminni verið höfð um þetta hugtak. Hér verður orðið fornmynd notað. Marie-Louise von Franz (f. 1915), en hún var um árabil náinn samstarfsmaður Jungs, telur fornmyndir vera elstu og altækustu hugsanamynstur mannkynsins. Fornmynd hefur því aðeins þýðingu fyrir manninn að hún feli í sér tilfinningalegt gildi fyrir hann (von Franz 1989:28). Jung undirstrikar að fornmynd sé ekki arftekin mynd heldur erfi einstaklingurinn virkan möguleika til að búa til samskonar eða svipaða mynd (Jung 1975, 1:106). Ef til vill má orða það þannig að maðurinn hafi meðfædda tilhneigingu til að bregðast við áreitum á ákveðinn hátt svipað og dýr hafa eðlislæga tilhneigingu til að svara áreitum í umhverfinu (Storr 1973:49). Jung sagði fornmyndir vera eins konar útfellingu hughrifa vegna einstaklingsbundinna viðbragða við síendurtekinni reynslu mannsins (Jung 1966:69-70,138). 70
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124

x

Uppeldi og menntun

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Uppeldi og menntun
https://timarit.is/publication/581

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.