Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Síða 35

Kærendur töldu þetta brot gegn 8. gr. Sáttmálans, er tryggir frið-
helgi einkalífs, fjölskyldu og heimilis.
Nefndin vísaði öllum þessum kærum frá, þar sem kærendur hefðu
vanræk að leita til hlítar leiðréttingar í heimalandi sínu, svo sem boðið
er í 26. gr. Sáttmálans, sbr. 27. gr. (3).
I kærumálinu nr. 6825/74, Ásgeir Hannes Eiríksson gegn Islandi,
var einnig kært út af banni við hundahaldi, sem kærandi taldi brot
gégn 8. gr. Sáttmálans. 1 þessu máli hafði kærandi ekki látið undir
höfuð leggjast að leita til hlítar leiðréttinga í heimalandinu sbr. 26.
gr. Sáttmálans.
Kærunni var vísað til umsagnar íslenzku ríkisstjórnarinnar, svo
sem venja er, þegar nefndin telur að kæra kunni að hafa við rök að
styðjast.
Skiptust kærandi og ríkisstjórnin á greinargerðum í málinu.
Með úrskurði 18. maí 1976 vísaði nefndin kærumáli þessu frá.
1 rökstuðningi nefndarinnar (The Law) segir m. a. svo:
„ .. . Samkvæmt 1. mgr. 25. gr. Sáttmálans getur nefndin einungis
fjallað um kærur frá einstaklingum, einkasamtökum eða hópi einstak-
linga, þegar því er haldið fram, að réttindi þau, sem tryggð eru í sátt-
málanum, hafi verið brotin.
Úrlausnarefnið fyrir nefndinni í þessu máli er því það, hvort frelsi
einstaklings til þess að halda hund er verndað í Sáttmálanum, sér-
staklega, hvort hundahald heyrir „einkalífi“ til í skilningi 8. gr. Sátt-
málans. Margir engil-saxneskir og franskir höfundar skilgreina rétt
til friðhelgi „einkalífs“ þannig, að það sé réttur til einveru, réttur til
þess að lifa lífinu, eins og menn kjósa, án þess að um það sé fjallað
í fjölmiðlum. (Cf. numerous references quoted by Velu in “Privacy
and Human Rights,” Third International Colloquy about the European
Convention on Human Rights, Manchester University Press, pages
27—28. See also Black’s Law Dictionary, 4th edition, 1951, under
“privacy”).
Nefndin er hins vegar þeirrar skoðunar, að rétturinn til friðhelgi
einkalífs nái lengra. Hann feli einnig í sér, í nokkrum mæli, rétt til
þess að stofna til og þroska samskipti við aðra menn, einkum á til-
finningasviðinu í þeim tilgangi að þroska og fullnægja eigin persónu-
leika.
Nefndin getur hins vegar ekki fallizt á það, að vernd 8. gr. Sátt-
málans nái til samskipta einstaklingsins við allt hans nánasta um-
hverfi, þegar komið er út fyrir hin mannlegu samskipti, enda þótt
einstaklingurinn vilji halda slíkum samskiptum innan ramma einkalífs.
237