Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Qupperneq 56

Ákvörðunum borgarráðs í Stokkhólmi mátti skjóta til lénsstjórnar-
innar og þaðan til æðsta stjórnsýsludómstólsins, en ákvarðanir þessara
aðila voru aðeins til undirbúnings og fólu ekki í sér röskun borgaralegra
réttinda.
Ákvörðunum ríkisstjórnarinnar mátti ekki skjóta til stjórnsýsludóm-
stólanna. Umsókn til æðsta stjórnsýsludómstólsins um að málið kæmi
til nýrrar afgreiðslu er sjaldgæft úrræði og gefur ekki tilefni til að
fjalla um borgaraleg réttindi.
Niðurstaða: brot.
V. 13. gr. sáttmálans.
I greininni er sérstk regla um heimild til að leita réttar vegna brots
á sáttmálanum. Mannréttindadómstóllinn taldi, að 6. gr. 1. mgr. tæmdi
málsefnið og 13. gr. kæmi ekki til álita.
VI. 50. gr. (bótaákvæðið).
Ákvörðun frestað.
I dómnum var vísað til 9 eldri dóma mannréttindadómstólsins.
6. PIERSACK.
Dómur 1. október 1982. Aðildarríki: Belgía. Málinu var vísað til dóm-
stólsins 14. október 1981 af mannréttindanefndinni. Dómur var kveð-
inn upp af deild 7 dómara.
Atvik voru þau, að maður, er var forseti fjölskipaðs sakadóms,
hafði áður verið aðstoðarsaksóknari og deildarstjóri í skrifstofu sak-
sóknara. Til deildar þessarar hafði mál kærandans Piersack verið sent
frá rannsóknardómara, en ekki var að fullu upplýst, hvort deildar-
stjórinn hafði sjálfur haft afskipti af því.
I. 6. gr. 1. mgr. mannréttindasáttmálans.
í þessu ákvæði er mælt fyrir um rétt til málsmeðferðar, fyrir óháð-
um, óhludrægum, lögmæltum dómstóli, sbr. næsta dóm hér á undan.
1. Óháður dómstóll. Hinn fjölskipaði sakadómur, sem fjallaði um
mál Piersack, var m.a. skipaður leikmönnum. Þeirri röksemd, að hann
væri ekki óháður, var hafnað .
2. Óhlutdrægur dómstóll.
Unnt er að kanna óhlutdrægni með ýmsu móti og taka mið af dóm-
urunum eða stöðu dómstólsins.
a) Ekki er vafi á, að dómsformaðurinn var óhlutdrægur. Þetta atriði
258