Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Qupperneq 65

bera upp til ákvörðunar ágreiningsefni málsins, bæði málsatvik og
lagaatriði.
2. „ ... borinn sökum um glæpsamlegt athæfi ... “
f málinu þurfti ekki að kanna, hvort kærendur hefðu verið bornir
slíkum sökum, þar sem um borgaraleg réttindi var að ræða. Ekki er
þó útilokað að svo sé og jafnframt sé maður borinn sökum um glæp-
samlegt athæfi.
3. Skilyrði 6. gr. 1. mgr.
a) Óhlutdrægni.
— Ekki var vafi um óhlutdrægni Hæstaréttar.
— Þegar um er að ræða dómstól í merkingu 6. gr. 1. mgr. verður
að telja menn, sem þar eiga sæti, óhlutdræga, nema annað sé sannað.
Hér var ekki um slíkt að ræða. En óhlutdrægni stofnunarinnar sjálfr-
ar og þess skipulags, sem hún er hluti af, er annað mál. Hér var áfrýj-
unarráðið valið af svæðastjórnum læknasamtakanna, en engu að síður
voru læknar þeir, sem í ráðinu sátu, óháðir.
Niðurstaða: Ekki brot.
b) Opinber málsmeðferð.
— Fyrir áfrýjunarráði læknasamtakanna var málsmeðferðin í engu
fyrir opnum dyrum, þ.á m. ekki uppsaga úrskurðarins. Undantekning-
ar þær, sem taldar eru í 6. gr. 1. mgr. frá skyldu til opinberrar máls-
meðferðar áttu hér ekki við. Kærendur höfðu ekki afsalað sér rétt-
inum til opinberrar málsmeðferðar.
— Hæstiréttur Belgíu fjallar ekki um efnishlið mála eins og hér
er um að ræða, og því er ákvæðum 6. gr. 1. mgr. ekki fullnægt, þó að
málsmeðferð sé opinber þar fyrir dómi.
Niðurstaða: Brot.
III. 6. gr. 2. mgr. og 3. mgr. a, b og d.
Málsmeðferð vegna agabrots, sem fellur undir 6. gr. 1 mgr. fellur
einnig undir 2. og 3. mgr. Voru kæruatriði hér að lútandi könnuð og
ekki talin eiga við rök að styðjast.
Niðurstaða: Ekki brot.
IV. 11. gr. mannréttindasáttmálans.
Grein þessi fjallar um funda- og félagafrelsi.
1 málinu var til úrlausnar sams konar kæruefni og í máli Le Compte,
Van Leuven og De Meyere, sem dæmt var 23. júní 1981. Var byggt á
niðurstöðunni í því máli.
V. 50. gr. (bætur).
267