Tímarit lögfræðinga - 01.12.1997, Qupperneq 42

hun efter at have genoptaget arbejdet fortsat var generet af hovedpine og
hukommelses- og koncentrationsbesvær".)19 (Feitletur AÞO)
I lögskýringabók Anders Vinding Kruse og Jens Möller kemur fram að
gangist tjónþoli undir einhverja meðferð annað hvort hjá lækni eða öðrum skuli
hann skilgreindur „veikur":
Man má anses for »syg«, hvis man er undergivet en vis form for behandling, enten
ved læge eller pá anden máde, f.eks. genoptræning, se herved U 1975.527 H
(skadelidte havde været egentlig sengeliggende i cirka syv uger og havde herefter
»været undergivet en mere intensiv lægebehandling«) og U 1983.377 H (skadelidte
var indlagt i 23 dage og mátte ifplge en læge páregne mindst en máneds
sygdomsperiode i pvrigt. Ud over de 23 dage fik skadelidte godtgjort svie og smerte
i lidt over en máned).20 (Feitletur AÞÓ)
Upplýsingarnar úr ofannefndum tilvitnunum um þjáningar má draga saman
þannig: I þjáningahugtakinu felst að tjónþoli sé veikur eftir líkamstjón, hafi
truflun á eðlilegri líkamsstarfsemi, þjáist líkamlega og/eða andlega vegna
líkamsskaðans og sé á batavegi. Tjónþoli er þá til rannsókna og meðferðar hjá
lækni eða í meðferð sem læknir hefur ráðlagt, s.s. sjúkraþjálfun. Þjáningatími
hefst á tjónsdegi og lýkur þegar ekki er að vænta frekari bata að mati læknis.
Bati einkennir því þjáningatímann og markar lok hans. Batahugtakið er afar
huglægt kennimerki bæði í hugum lærðra og leikra og leiðir til margvíslegra
túlkunarmöguleika og þar með óvissu í notkun. Slíkt verður að teljast óæskilegt
í ljósi þess að ásetningur löggjafans var að reglan ætti að vera „einföld og
skýr“.21 Gagnlegt væri að skilgreina batahugtakið nánar. Hægt er að hugsa sér
þrenns konar skilgreiningu á bata, annars vegar hlutlæga er byggist á þáttum er
má mæla, mynda eða staðreyna með endurtekningu og ætti við um gróanda sára
og beinbrota, hreyfanleika liða, stærð og styrk vöðva og fleira af því tagi. Þá má
miða bata við huglæg einkenni, s.s. almenna líðan tjónþola, verkjaupplifun og
óþægindi hverskonar. Reynslan sýnir að verulegur munur er á tímalengd bata
eftir því hvort hann er metinn eftir hlutlægum eða huglægum atriðum þar sem
þau síðarnefndu vara að jafnaði lengur. Loks má miða bata við óbein atriði, er
tengjast lok spítalameðferðar, innlögn á framtíðardvalarstað eða áhrifum frekari
meðferðar á miska- og örorkustig.22
3.1.1 Þjáður en vinnufær
Rétt er að taka fram að þjáningahugtakið felur ekki í sér það skilyrði að
19 Eyben, Bo von, Nprgaard, Jprgen, Vagner, Hans Henrik: Lærebog i erstatningsret. Kaup-
mannahöfn 1995, bls. 235.
20 Kruse, Anders Vinding og Mpller, Jens: Erstatningsansvarsloven med kommentarer.
Kaupmannahöfn 1993, bls. 81.
Karnovs lovsamling. Karnovs forlaget 1996, bls. 3785.
21 Frumvarp til skaðabótalaga, lagt fyrir 116. löggjafarþing 1992, bls 29.
22 Sjá nánar í kafla 4.1.2 Bataviðmið.
266