Tímarit lögfræðinga - 01.12.1997, Síða 51

4.2 Hlutverk lækna við ákvörðun tímabundins atvinnutjóns
Það er í upphafi meðferðarlæknir sem ákvarðar óvinnufæmi tjónþola vegna
líkamstjóns, enda er slfkt einn þáttur í meðferð við líkamsskaðanum. Verkefni
matslæknis er að ákvarða heildartímalengd óvinnufærni samkvæmt vinnu- eða
bataviðmiði eins og lýst er hér að framan. Það er ekki hlutverk matslæknis að
deila kostnaði vegna óvinnufæminnar milli einstakra greiðenda s.s tjónvalds,
vinnuveitanda eða annarra.
4.2.1 Mat á tímabundnu atvinnutjóni samkvæmt vinnuviðmiði
Tjónþoli á að fá fullar bætur í samræmi við atvinnutekjur er hann átti í
vændum (forventede lpn)49 á þeim tíma er hann var óvinnufær. Dæmi um þetta
er að finna hjá Jens Mpller og tengist Islandi:
...U 1982.50 H (en tilskadekommen islandsk fisker var pá ulykkestidspunktet
midlertidigt ansat pá en dansk virksomhed. Erstatning for tabt arbejdsfortjeneste blev
fastsat i henhold til indtægten pá ulykkestidspunktet og ikke i forhold til hans for
tidligere ár opgivne skattepligtige indkomst i Island).50
Tjónþola ber að sanna það tímabundna atvinnutjón er hann telur sig hafa
orðið fyrir með því að leggja fram læknisvottorð meðferðarlæknis um óvinnu-
færni, staðfestingu launagreiðenda um tekjuskerðingu eða á annan hátt. Mats-
lækni ber á hinn bóginn að leitast við að sannreyna þann tíma er tjónþoli var
raunverulega frá vinnu vegna tjónsins. í því skyni á hann að yfirfara gaum-
gæfilega læknisvottorð meðferðarlæknis og bera saman við önnur gögn. Auk
þessa getur matslæknir metið óvinnufærni fyrir tiltekið tímabil, jafnvel þótt
ekki liggi fyrir læknisvottorð um óvinnufæmi, ef hann telur slíkt líklegt sam-
kvæmt öðrum gögnum eða að eigin mati á líklegum sjúkdómsgangi.
Sé tjónþoli launamaður er að jafnaði auðvelt að ákvarða fjarvistartíma á
grundvelli læknisvottorða og upplýsinga frá atvinnurekanda. Erfiðara getur
reynst að meta tímabundið atvinnutjón sjálfstætt starfandi einstaklinga. Ástæð-
an er sú að upplýsingar frá atvinnuveitanda, sem eiga ásamt læknisvottorði að
staðfesta tjónið, eru gefnar af tjónþola sjálfum og rýrir það augljóslega
sönnunargildi þeirra. Þar við bætist að sjálfstætt starfandi einstaklingar sækjast
sjaldan eftir læknisvottorðum, sem liggja því ekki fyrir við matsvinnuna.
Hlutverk matslæknis er hér sem annars staðar fyrst og fremst að ákvarða
eðlilegan óvinnufærnitíma út frá sjúkdómsgangi og eðli þess starfs er tjónþoli
sinnir. Þá má hafa hliðsjón af ýmsum rekstrarþáttum í fyrirtækinu s.s. að hve
miklu leyti starfsemin er háð nærveru eða beinu vinnuframlagi tjónþola eins og
49 Eyben, Bo von, Nprgaard, Jorgen, Vagner, Hans Henrik: Lærebog i erstatningsret. Kaup-
mannahöfn 1995, bls. 234. Mpller, Jens: Erstatningsansvarsloven med kommentarer. Kaup-
mannahöfn 1996, bls. 59.
50 Mpller, Jens: Erstatningsansvarsloven med kommentarer. Kaupmannahöfn 1996, bls. 59.
275