Árbók Háskóla Íslands

Árgangur

Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1918, Blaðsíða 27

Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1918, Blaðsíða 27
27 Því ákafar sem maður óskar einhvers og því fleira sem mælir á móti því, því ó 11 a b 1 a n d n a r i verður maður um úrslitin. En því minni vonir, sem maður getur gert sjer, og gangi þó alt að óskum, því meiri verður fögnuðurinn yfir úrslitunum. Hafi maður vænst einhvers fastlega, en það mót von manns bregst, finnur maður til meiri eða minni vonbrigða. Þrái maður eitthvað af heilum hug, en hafi þó jafnan orð- ið fyrir vonbrigðum, en geti á hinn bóginn litlar eða engar vonir gert sjer, tekur maður að verða úrkula vonar og fyllist þá annaðhvort fífldirfsku örvæntingarinnar eða hreinni og beinni ö r v í I n a n og leggur þá alveg árar í bát. Þetta virðist nú alt svo Ijóst og í augum uppi, að það þarf naumast frekari viðhótar nje skýringar. En þá er að athuga horfkendirnar hverja fyrir sig. Vonin. Þótt manni líði illa á líðandi stund, varpar jafnan vonin fegri bjarma yfir það, sem framundan er. Hún eykur því löngun manns til þess að komast úr ástandi því, sem maður er i, og skapar manni þá oft ýmsar miður staðgóðar framtiðarhillingar. Og enn annað gerir vonin; hún bindur jafnan huga manns enn fastar við markmið það, sem hún er tengd við, hvort sem það er nú skynjað eða hugsað, en með þessu ýtir hún undir viðleitni manns og eflir hana. Hún eflir löngunina og stælir viljann, en andælir jafnframt öllu þvi, sem kann að draga úr manni kjarkinn. En geri maður sjer of góðar vonir eða of miklar gyllingar, er hælt við, að maður verði fyrir vonbrigðum; enda draga stundum dagdraumar manns um framtíðargengið úr framkvæmdun- um og gera mann að draumfífli sinna eigin vona. Öryggið. Um öryggistilfinninguna og sjálfbirgingsskapinn, sem stundum leiðir af henni, er aftur á móti þetta að segja. Öryggið bælir niður allar efasemdir. Það gerir mann einbeitt- an og áræðinn og er því ágætur eiginleild, einkum þó á síð- asta spretlinum. En jafnan slakar öryggið þó á aðgætninni og elur með manni andvaraleysi, sem getur komið manni illa i koll. Öryggi, sem orðið er að blindu sjálfstrausti, er oft beinasti vegurinn til ófarnaðar, því segir latneskt máltæki, að guðirnir slái þá blindni og brjálæði, er þeir vilja tortíma. Haldi maður aftur á móti augunum opnum fyrir örðugleik- um þeim, sem á vegi manns kunna að verða, og beiti hæfi-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106

x

Árbók Háskóla Íslands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Árbók Háskóla Íslands
https://timarit.is/publication/588

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.