Hlín - 01.01.1924, Síða 51

Hlin
49
hjer er á boðangi í búðunum, fyrir vafalaust svo miljón-
um skiftir árlega, þegar ríkið er í svo alvarlegri þröng,
að það verður að hætta við, eða að minsta kosti tak-
marka mikið, verklegar framkvæmdir, sem þó enga bið
þola, og svifta þannig fjölda manns atvinnu, og gera þá
um leið, marga hverja, að ósjálfbjarga byrði á þjóðinni, í
stað þess að vera hluti af orku hennar.
Jeg hefi nú lauslega drepið á nokkra smámuni, sem
maður rekur augun í, ef maður gengur um götur Reykja-
víkurborgar. Við verðum að viðurkenna, að við eigum
hægt með að vera án þessara hluta 3 — 4 ár, já, alla æf-
ina, án þess að fara á mis við neitt það, sem með rjettu
geta heitið þægindi. Og ef við vildum leggja ofurlítið á
okkur núna 1 — 2 ár, þá gætum við sparað sem um
munaði, en um það læt jeg nú konurnar sjálfar.
Pá er ótalin sú eyðsla, sem fer í gegnum búr og
eldhús, og er það auðvitað ekki neitt smáræði, sem þar
er eytt til óþarfa, samanlagt á öllu landinu. En þó lít
jeg svo á, að ekki sje hægt að gera mjög strangar kröfur
til kvenna yfirleitt í hagkvæmri heimilisfærslu, enn sem
komið er, því þar veidur svo miklu þekkingarskortur
okkar í þeim efnum. — Við höfum flestar mátt búa ein-
göngu að þeim gáfum óræktuðum, sem náttúran hefir
lagt í skaut okkar, bæði í þessu tilliti og fleiru, sem
okkur og alþjóð varðar miklu.
Annað það sem ekki veldur litlu, bæði um efna- og
tímaeyðslu, er hið óheppilega fyrirkomulag sem er á húsa-
og herbergja skipun, og óþægileg og slæm áhöld, sem
margar konur eiga við að búa. Að minsta kosti hefir
mörg sveitakonan sannarlega haft af því að segja. Yfir-
leitt er flest það, er við kemur haganlegu fyrirkomulagi í
byggingum og öðru heimilunum til hægðar og þokka,
mjög skamt á veg komið, sjerstaklega þó í sveitunum,
og væri mjög æskilegt, að konur skoðuðu það sem eitt
4