Hlín - 01.01.1924, Qupperneq 57

Hlin
55
ingarlaust sá alstaðar myndarlegan borðbúnað, sumstað-
ar afar dýran, en ætíð samræman og vel valinn. — Húsa-
kynnum er vanalega svo háttað, að miklu auðveldara er
að halda þeim hreiríum en tíðkast hjá okkur. Bæði gerir
veðráttan það, að menn bera þar síður aur inn í húsin,
og þar að auki eru gangstjettir alstaðar meðfram húsun-
um og í sveitunum milli peningshúsanna og íbúðarhúss-
ins. Þessar gangstjettir eru oftast úr timbri. — Allir
verkamenn eru vandir að því að vera í yfirhafnarfötum
(venjulega bláum hábrókum), meðan þeireru við skepnu-
hirðingu eða óþrifalega erfiðisvinnu. En þegar blautt er,
þá eru þeir í gúmmístígvjelum og vatnsheldum yfirhöfn-
um, og dettur ekki í hug að fara inn í stofurnar, nema
annaðhvort á sokkaleistunum eða með þvi að taka á sig
inniskó. — Gólfin, hurðirnar, dyra- og gluggaumbúnaður
er venjulega úr vönduðum, hörðum, gljáandi viði (eik eða
ahorn), og er mjög auðgert að halda þessu hreinu án
mikillar fyrirhafnar. Veggirnir eru venjulega gibsaðir, hvítir
og þokkalegir. — Eldavjelarnar þóttu mjer sjerlega hent-
ugar og snotrar, svo að eldhúsinu var sjerstök prýði að
vjelinni eins og besta stofugagni. — Á öllum efnaðri
heimilum var miðstöðvarhitun með eldstæði í kjallara,
sem hitaði upp loft, er streymdi hreint að utan, og var
leitt inn í hvert herbergi eftir Ioftháfum gegnum rist í
gólfinu eða í veggnum niður við gólfið. En þar sem
ofnar voru, var brent skógarviði oftast nær og eins í
öðrum eldstæðum. En þar sem kolum var brent, þá voru
það eitthvað önnur og betri kol, heldur en svarti sorinn
grjótblandaði, sem við fáum dýrum dómum frá Englandi
og oft er úrgangur, sem Englendingar sjálfir vilja ekki
nýta í húsum sínum. — Att þetta stuðlar að því, að gera
mönnum hægra fyrir með hreinlæti í húsunum og með
húsverkin yfirleitt. Jeg furðaði mig líka oft á því, hve vel
einni húsmóðurinni tókst að halda heimilinu í góðu lagi,
því vinnukonur þekkjast ekki nema hjá mjög efnuðu