Hlín - 01.01.1941, Blaðsíða 28

26
Hlín
óstudd. En þegar hún fer að halda ræðu, þá er hún
ekki lengur hrum og örvasa, þá er hún full af fjöri og
hita og ræða hennar þrungin fögrum hugsunum og
sannri mælsku“.
Jeg get ekki látið vera að líkja þeim saman, þessum
konum 19. aldarinnar, Lucretiu Mott og Þorbjörgu
Sveinsdóttur. Báðar eru þær litlar, grannar og bein-
vaxnar, báðar gáfaðar og augun leiftrandi af fjöri. Trú-
konur miklar eru þær, og þegar þær fara að tala, þá
gengur ræða þeirra út á mannrjettindi og kærleiksverk.
Og lífið í augunum og hin eldlega mælska, sem báðar
hafa til að bera, er ógleymanleg þeim, sem á þær hafa
hlustað.
Þessar amerísku konur heita því, þegar þær
ganga um göturnar í Lundúnum, eftir að hafa verið
vísað út af fundinum, að koma á kvennafundi, þegar
þær komi vestur um haf aftur. En það liðu 8 ár áður en
þær gátu stofnað til fundar (í júlí 1848).
Þegar til kom, áræddi engin að taka að sjer fundar-
stjórnina, og var ákveðið að fá karlmann til að stýra
fundinum.
Þetta minnir mjög á fyrstu kvennafundina, sem
haldnir voru hjer í Reykjavík 1894. — Segir svo í
fyrstu fundargerðinni (Hins íslenska kvenfjelags): —
„Hinn 26. jan. 1894 var fundur haldinn í húsi Góð-
templara í Reykjavík. — Til þessa fundar höfðu hvatt
8 konur í Reykjavík til þess að koma á samskotum til
styrktar háskóla á íslandi. — Á fundinum mættu hjer
um bil 200 konur úr Reykjavík og af Seltjarnarnesi. —
Tryggvi Gunnarsson, framkvæmdastjóri Landsbankans,
setti fundinn og var síðan í einu hljóði kosinn fundar-
stjóri“. — Var hann fundarstjóri þessa fundar og næstu
funda á eftir.
Þessi fundur er haldinn 46 árum eftir kvennafundinn
í New York,
]