Hlín - 01.01.1941, Blaðsíða 51
Hlín
49
Merkiskonur.
Móðir mfn.
Eftir
STEINGRÍM MATTHÍASSON.
I.
Það mun fáheyrt, að nokkur sje sá, sem ekki minnist
móður sinnar að öllu góðu. Mæður eru þó misjafnar að
mannkostum, en eitt er þeim öllum sameiginlegt: Sjer-
hver móðir er verndarengill sínu barni, — kærleikans
engill, — sannur og ekkert dikt. Og fyrsti ylur kær-
leikans hjer á jörðu verður öllum ógleymanlegur. Móð-
urástin er
»lífsins elskan eina
aldrei sem að brást«,
eins og faðir minn kvað.
Ef jeg í eftirfarandi minningarorðum þyki ef til vill
lofa móður mína um of, þá er mjer nokkur afsökun, að
jeg heyrði svo marga hrósa henni, bæði upp í eyrun
og þó meira á bak. Henni fanst það skjall og þaggaði
niður í öllum loftungum. En jeg var ekki gamall, þeg-
ar það ljét vel 1 mínum eyrum að heyra henni hrósað
og mjer fanst það maklegt. Menn lofuðu hennar skör-
ungsskap, vinnusemi og vinnulag, reglusemi og rjett-
sýni, hjálpsemi við fátæka og margar fleiri dygðir sem
prýða móður, konu, meyju.
II.
Hún hjet Guðrún Runólfsdóttir og lifði í 72 ár (f.
6. júní 1851, d. 23. nóvember 1923).
Faðir hennar, Runólfur Runólfsson, var bóndi, hrepp-
stjóri og kirkjuhaldari í Saurbæ á Kjalarnesi. Hann
4