Hlín - 01.01.1941, Side 137

Hlín
135
Úr skýrslu Sambands islenskra samvinnufjelaga, birt á aðal-
fundi vorið 1941. — »S. 1. S. hafði til sölumeðferðar 7769 sekki
af ull af framleiðslu ársins 1940, auk 1049 sekkja frá fyrra ári. —
Ullin var seld til Bandaríkjanna og Svíþjóðar. — Eftir eru óseld-
ir 2130 sekkir af ullarframleiðslunni 1940. — Verð á ull i Banda-
ríkjunum hefur verið stöðugt, en sala mjög dræm. — Söluverð 1.
flokks ullar hefur verið rúmar kr. 5 kg. fob.«.
Á sama tíma, sem svo mikið liggur óselt af ullinni, er feykilega
mikil eftirspurn eftir lopa af öllu tagi, en framleiðslan er hvergi
nærri nóg, því kembiverkin, sem til eru, fullnægja ekki þörfinni.
— Eins og sakir standa er þetta að verða mesta vandræðamál,
því sú góða tíska er nú að verða ríkjandi, ekki sist í höfuðstaðn-
um, að prjóna úr lopa, einkum peysur af ýmsum gerðum, bæði
í höndunum og i vjelum, breiðist þessi tíska óðfluga út um land-
ið. — Prjónaflíkur úr lopa eru mjög hlýjar og voðfeldar og
furðanlega sterkar. — Vonandi rætist úr með kembinguna fyrir
veturinn, því bæði S. 1. S. (Gefjun) og Sláturfjelag Suðurlands
(Framtíðin) eiga kembiverk í pöntun, og eiga þau að koma svo
fljótt sem möguleikar leyfa.
Eftirspurji er nú svo mikil eftir grófu leistunum, og peysunum
úr sama efni, að hvergi nærri er liægt að fullnægja eftirspurninni.
Einnig á því sviði hefur mikið tafist vegna vöntunar á lopa.
Úr Landmannahreppi i Rangárvallasýslu cr skrifad: — Þegar
jeg las i »Hlin« um vefnaðarafrek Sigriðar Markúsdóttur, hús-
freyju, dettur mjer i hug ein húsmóðir hjer í Landmannahreppi:
Gróa Jakobsdóttir í Heysholti. Hún er nú 73 ára gömul. Hún hef-
ur ofið meira og minna síðan um 14 ára aldur. — Á sínum yngri
árum mun hún hafa ofið mest 900 álnir á einum vetri, eftir þvi
sem konur hjer i hreppi hafa sagt mjer. — Sjálf er jeg búin að
fylgjast með henni i 36 ár, og veit að hún vefur og vinnur ásamt
dóttur sinni, alt sem heimili hennar þarf með. Vefur og prjónar
mikið fyrir aðra og getur koinið út miklu meira af sanúnsvoðum
til kaupstaðabúa heldur en hún liugsar um að fullnægja. — Gróa
er búin að búa i 42 ár. — Hún er iðjusöm við fleira en vefnað
og prjón, henni fellur aldrei verk úr hendi, og svo er enn á átt-
ræðisaldri. — Hún hefur orðið að mæta fleiru en vinnunni. Hún
niisti mann sinn eftir fárra ára, en mjög góða sambúð. Stóð hún
þá ein uppi með 5 börn ung. — Fám árum seinna bar mig þar
að garði. Stóð þá svo á, að næstelsta barn hennar, stúlka á 12.
ári, lá i sjaldgæfum, þrautafullum sjúkdómi, er leiddi til dauða
að ári liðnu. — Vinnukonan, öldruð kona, lá á banasæng, og