Hlín - 01.01.1941, Blaðsíða 103
Hlín
101
— Þó er jeg þess fullviss, að bæði þetta fyrirtæki hjer,
og jeg vil segja mörg af hliðstæðum íyrirtækjum, sem
nú eru starfandi í kaupstöðunum, er hægt að reka, og
ættu einmitt að vera búsett í sveitum, þar sem sam-
göngur eru góðar og önnur skilyrði heppileg. Að
mínu viti gæti það orðið drjúgur þáttur í að hefta „flótt-
ann úr sveitinni". — En út í þetta skal ekki lengra far-
ið hjer. — Eftir samningum er hjer ekki um ritgerð að
ræða, heldur aðeins „beinagrind“.
Jeg held jeg teygi þennan lopa ekki lengri. Þjer ráð-
ið alveg hvernig þjer notið þessa punkta, eða notið þá
ekki. Hjer er hvort eð er ekki um neitt merkilegt að
ræða. Vitanlega hefði verið hægt að tína fleira til, en
jeg sleppi því. — Ef þjer látið „Hlín“ segja eitthvað
um þetta, óska jeg þess eins, að það verði sem styst og
yfirlætisminst.
Helgi Kristjánsson.
Jurtalitun.
Eftir Matthildi Halldórsdóttur, Garði í Aðaldal.
Fyrirsögn um jurtalitun ullarbands.
Það er ekki auðvelt að segja svo fyrir um jurtalitun,
að hver sem er geti framkvæmt þær aðferðir eftir
slíkri fyrirsögn. — Notkun jurta til litunar er á því
stigi hjá mjer og fleirum, sem gert hafa tilraunir í
þessa átt, að nauðsynlegt er að hver sá, sem taka vill
til framkvæmda aðferðir þær, sem hjer er lýst, neyti
við þær sjálfsathugun, þolgóðri viðleitni og endurtekn-
ingum, ef með þarf, uns árangur næst.
Ekki er hægt að fastákveða þyngd jurta eða magn
til litunar í hlutfalli við það band sem lita á. Kemur
þar til greina misjafnt ástand jurtanna og svo hvort
litum er ætlað að vera veikum eða sterkum. Reynt hef