Hlín - 01.01.1941, Page 92

90
Hlín
þeim verið innrætt það af foreldrunum. En svo veit jeg
líka, að Sigríður hefir verið óvenju góð amma, eins og
hún var góð móðir. — Það er ekkert vantraust á unga
móður, þó sagt sje, að börnin leiti stundum ekki síður
til ömmu sinnar en mömmu, ef þau eru svo lánssöm
að eiga góða ömmu. Þetta er skiljanlegt. — Unga kon-
an, móðirin, er stödd í einskonar hafróti, eða á ber-
svæði, þar sem allir vindar blása, í önnum og striti
hVersdagslífsins, þar sem fjölmargt er aðkallandi. —
En gamla konan, amman, er komin inn fyrir alt öldu-
rót og umsvif, inn fyrir brimgarðinn, blindsker og
boða, inn í ládeyðuna, þar sem kyrðin og friðurinn
ríkja, og bíður þar róleg eftir kallinu að handan. — Inn
í þetta stormlausa friðarheimkynni er börnunum svo
holt og gott að koma með litlu raunirnar sínar, láta
ömmu milda og friða skapið, og strjúka hörðum, vinnu-
lúnum höndum um litlu, votu vangana og þerra tárin.
— Hjá góðri ömmu er ætíð skjól. — Fæstar mæður
munu fá sjer til um það, þótt börnin þeirra minnist
ekki síður ömmu sinnar en þeirra, þegar náttar í lífi
þeirra.
Sigríður var myndar kona að vallarsýn, há og þrek-
lega vaxin. Hvorki var hún bogin eða beygjuleg, þrátt
fyrir háan aldur og raunir. — Hún þurfti ekki að liggja
langa banalegu, dauðinn var henni miskunsamur, hann
leið eins og skuggi að rúminu hennar og nam hana á
braut. — Nokkru áður fjekk jeg boð frá henni, að hún
ætlaði að koma til mín, til þess að kveðja Broddanes,
sínar kæru æskustöðvar. — En gesturinn með sigðina
varð fyrri til, hún gat ekki kvatt Broddanes. En þessi
fátæklegu minningarorð eru kveðja og þökk frá
Broddanesi.
Skrifað í marsmánuði 1939.
Guðbjörg Jónsdóttir, Broddanesi.