Valsblaðið - 01.05.2003, Side 17

Ólafur Stefánsson íþróttamaður ársins 2002.
að vera með einhverjar leiðbeiningar í
uppeldismálum. Ég brýni fyrir börnun-
um að horfa ekki mikið á sjónvarp og
tækið fer reglulega út í skúr. Stelpan litar
og les mikið, hlustar á sögur og tónlist.
Ég tel að heilinn starfi minna við það að
horfa á sjónvarp í stað þess að gera ekki
neitt, aðeins hugsa. Sumir vilja meina að
maður þroskist mest í þögninni, einn
með sjálfum sér. Ég tek heilshugar undir
það. í Magdeburg var ég með hug-
leiðsluherbergi þar sem ég og dóttir mín
sátum reglulega andspænis hvort öðru,
horfðumst í augu og drógum djúpt and-
ann. Máttur öndunarinnar er mjög mikill.
Ég tel að börnin hafi gott af því að sitja,
anda djúpt og hugleiða. Við getum hæg-
lega kennt þeim þennan lífsmáta sem er
svo gefandi. Þannig vinnum við líka
traust þeirra og þau treysta okkur fyrir
því sem gæti komi fyrir utan heimilisins,
t.d. í skólanum eða leikskólanum.“
— Hver er ástœða þess að þú fórstfrá
Magdeburg, einu sterkasta félagsliði
heims, sjálfur í blóma lífins sem hand-
boltamaður og í öruggu umhverfi? Vild-
urðu takast á við eitthvað nýtt og spenn-
andi?
„Kannski var lífíð í Magdeburg orðið
of þægilegt, of lítil áskorun. Stundum
kemur reyndar upp smá eftirsjá því lífíð
á Spáni síðustu 2-3 mánuði hefur alls
ekki verið eintóm sæla. Hefði ég átt að
vera eitt ár í viðbót í Þýskalandi? Gæti
Spánardvölin haft áhrif á frammistöðu
mína á heimsmeistaramótinu eða
Olympíuleikunum? Ég er smám saman
að sætta mig við breyttar aðstæður, nýjan
þjálfara og áherslur. Því miður hafa mjög
margar ruglæfingar verið í gangi hjá
Real en það reynir bara ennþá meira á
minn karakter að vera ósáttur með eitt-
hvað. Þrátt fyrir allt reyni ég að vera
glaður, sjá hið jákvæða í öllu og leggja
mig fram. Lífið er ekki alltaf dans á rós-
urn og hlutimir síður en svo alltaf eins
og maður vill hafa þá. Þetta er að mörgu
leyti mikil áskorun og það er það sem ég
var að leita eftir. Við höfunt unnið alla
leikina til þessa en að mínu mati höfum
við hingað til bara spilað á 75% getu.
Við erum með frábæra einstaklinga en
þjálfarinn á enn eftir að púsla liðinu vel
saman, ekki síst taktískt."
— Er hann ekki að lesa leikinn rétt?
„Hann er of upptekinn af mannlega
þættinum þótt hann sé oft ómannúðlegur
sjálfur. Hann leggur of ntikla áherslu á
það hvort við séum að borða rétt, sofa
nóg og fleira sem maður einblínir mikið
á í 3. flokki, í stað þess að greina leikinn
og fara ofan í öll smáatriðin. Þótt við
séum allir atvinnumenn í handbolta erum
við það ekki endilega á öllum sviðum, til
dæmis þeim félagslega því árangur þjálf-
ara felst mikið til í því að kunna að vinna
með fólki. Sömuleiðis verða leikmenn að
hafa hugrekki til að segja sína meiningu
og draga í land. Ef margt vantar uppá í
leik og aga liðs fleytir tæknileg geta leik-
manna því ekki upp á toppinn."
— Þú ert alltaf með svarta bók við
höndina, krotar mikið í hana, hvað þá
helst?
„Þetta er þriðja bókin mín en ég er
alltaf með hana á mér. Maður er stóran
hluta ævi sinnar að bíða eftir einhverju
og þess vegna er frábært að vera með
svona bók við hendina. Mér þykir gaman
að gefa mér tíma til að þegja og setja
hugsanir mínar í bókina. Þetta er í senn
dagbók og hugmyndabók en ef ég sný
henni við er þetta glósubók fyrir skól-
ann. Það fer því allt mitt í þessa svörtu
bók. Ég mæli með þessu við flesta sem
eru hugmyndaríkir og treysta sér ekki til
að muna allt sem brýst unt í kollinum.
Það er svo gaman að fanga augnablikið,
jafnvel vera með polaroid myndavél og
líma inn myndir þar sem það á við.“
— Ertu byrjaður að kortleggja fram-
tíðina, t.d. hvað gœti tekið við eftir feril-
inn á Spáni?
„Ég hef reyndar hugsað töluvert um
það. Það stefnir í að ég klári fjamámið á
næsta ári en ég hef sett mér það mark-
mið að lesa fleiri bækur á íslensku. Mér
finnst ég vera að tapa tengslum við móð-
urmálið. Ég vil geta komist hraðar yfir
íslenskan texta. Ég las Don Kíkóte um
daginn og byrjaði ósjálfrátt í kjölfarið að
tala vandaðara og háfleygara mál. Konan
rak upp stór augu. Mér þykir mikilvægt
að staldra við augnablikið, njóta þess í
stað þess að reyna sífellt að velta fyrir
mér hvað sé handan við homið. Þegar ég
sá mynd af afa mínum um daginn hugs-
aði ég til þess hversu yndislegt það væri
að geta farið inn í myndina, inn í augna-
blikið og talað við afa minn. Ef ég ætti
eina ósk væri hún sú að geta horfið inn í
gamlar ljósmyndir og verið þar í smá
tíma. En það sem ég get gert er að vera
meðvitaðari unt augnablikin sem gefa
lífinu gildi þegar þau koma.
— Gœtir þú liugsað þér að snúa þér
að þjálfun eftir fjögurra ára samning við
Ciudad Real?
„Ég gæti reyndar hugsað mér að spila í
2 ár í viðbót eftir það. Þessi tími kemur
ekki aftur og ég vil ekki hætta of
snemma. Stundum er ég þannig þenkjandi
að ég vil hætta þessu öllu og fara í klaust-
ur en það er að vissu leyti flótti frá raun-
veruleikanum. Hinn gullni meðalvegur er
stundum vandrataður. Þjálfun gæti verði
áhugaverð en ég ætlaði alltaf að reyna að
forðast það að þjálfa. Reyndar er virkilega
gaman að miðla af reynslu sinni og fá
frjálsar hendur, vinna með fólki og gera
það vel og sómasamlega. En lífið kemur
mér stöðugt á óvart þannig að það er best
að segja sem minnst um það hvað tekur
við eftir Spánardvölina."
Valsblaðið 2003
17