Valsblaðið - 01.05.2003, Page 75

Minning
Árið 1982 vorum við, leikmenn 5. flokks
Vals í knattspymu, svo heppnir að fá að
hefja kynni af Halldóri þjálfara okkar og
vini.
Halldór var á sínum yngri árum á með-
al bestu knattspymumanna landsins,
enda lék hann m.a. með íslenska lands-
liðinu frá 1949 - 1957. Reynslu sinni,
þekkingu og færni miðlaði hann rausnar-
lega og af einlægni til okkar strákanna.
Halldór var fær þjálfari og duglegur.
Hann eyddi t.d. dýrmætum tíma sínum í
að útvega myndbönd með leikjum frá
HM, en árið 1982 krafðist það auðvitað
mun meiri fyrirhafnar heldur en í dag, til
að við gætum horft á leikina saman og
lært af þeim bestu. Stundum bauð hann
hópnunt heim til sín í veitingar og fót-
boltaspjall og einnig átti hann það til að
hringja heim til leikmanna og ræða við
þá og foreldra þeirra. Halldór gekk hart
Halldór Halldórsson
fæddur 13. apríi 1931 - dáinn 14. nóvember 2003
fram í að verja hagsmuni piltanna sem
voru undir hans leiðsögn. Hann sá til
þess að við hefðum aðstöðu til að horfa á
fyrmefnd fótboltamyndbönd, kríaði út
meiri tíma fyrir okkur til æfínga á grasi
heldur en tíðkaðist á þessum árunt, þegar
yngri flokkar þurftu iðulega að æfa og
keppa á malarvöllum enda æfðum við
sennilega meira heldur en nokkurt annað
lið í þessum aldursflokki. Halldór varð
stundum umdeildur á Hlíðarenda vegna
vasklegrar framgöngu við að gæta hóps-
ins, en hann naut alltaf virðingar. Árang-
ur af starfmu lét ekki á sér standa, því
undir stjórn Halldórs sigraði 5. flokkur
Vals á íslandsmótinu 1982 og aftur 1983.
En umfram dugnaðinn og ofar hinum
tæknilega þætti þjálfunarinnar, var hann
sérlega ötull við að byggja upp sjálfs-
traust okkar og karakter, hrósaði leik-
ntönnum óspart og sú gagnrýni sem frá
honum kom var jákvæð og uppbyggileg.
Hann lagði einnig ætíð áherslu á að þótt
við værurn vissir um eigin getu til að
sigra alla okkar mótherja, ættum við
alltaf að sýna þeim fyllstu virðingu.
Halldór vann þannig í góðu samræmi við
fræg einkunnarorð Séra Friðriks Frið-
rikssonar Lálið kappið aldrei bera feg-
urðina ofurliði.
Þjálfun ungs íþróttafólks felur í sér
mikla ábyrgð. Halldór hafði jákvæð áhrif
á líf okkar. Við litum upp til hans þá og
við lítum upp til hans nú. I minningu
okkar er Halldór Halldórsson tákn alls
hins besta sem einkennt getur íþróttaiðk-
un og - þjálfun.
Aðstandendur Halldórs eiga sanuið okkar
Lœrisveinar Halldórs í Val
Guðrún Helga Arnardóttir
fædd 15. júlí 1905 - dáin 0. maí 2003
Elskuleg vinkona er látin
Það er deginum Ijósara að Guðrúnu
Helgu var ætlað eitthvað mikið og stórt
verkefni fyrir handan, sem kemur okkur
ekki á óvart, mestmegnis vegna hæfileika
hennar til að miðla til okkar hinna enda-
lausum fróðleiksmolum um lífið og til-
veruna. Okkur fannst hún vera okkur
fremri, svo þroskuð sál í glæsilegum lík-
ama. Ef eitthvað bjátaði á var hún fyrst á
staðinn, „best í áföllum" enda hafði tölu-
vert gengið á í hennar lífi. Guðrún var
óhrædd að grípa inn í aðstæður, beðin
eða óbeðin. Hún var yndislegust og „best-
ust“ og þannig mun minningin lifa áfrarn í
hugum okkar. Nú þurfum við heldur betur
að taka okkur á og munum gera það því
það var Guðrún sem kallaði okkur saman,
skipulagði og framkvæmdi, hélt okkur
saman eins og stórri fjölskyldu. Það var
akkúrat þannig sem hún vildi hafa það,
ein stór hamingjusöm fjölskylda.
Það er ljóst að við verðum að sætta
okkur við að elskuleg vinkona okkar er
farin úr þessum heimi en vissulega væri
gaman ef við fengjum eina undanþágu
hjá Guði og gætum hringt í hana og sagt
henni enn og aftur að okkur þykir vænt
um hana fyrir „allan peninginn."
Við þökkum fyrir öll endalausu boðin,
fyrir góðu ráðin, þökkum fyrir stuðning-
inn, þökkum fyrir allt og allt.
Elsku Geiri, Amar Sveinn og Ragnheið-
ur Katrín Rós, Guð styrki ykkur í þessum
harmi, missir ykkar er mikill, meiri en orð
fá lýst. Við erum hér fyrir ykkur, alltaf.
Helga, JúUus, Krístín og Valdimar
Valsblaðið 2003
75