Valsblaðið - 01.05.2003, Blaðsíða 39

Ólafur Már Sigurðsson og fjölskylda á fimmtugsafmœlinu 29. nóv. 2003. Frá vinstri:
Böm Ólafs: Stella Hrönn Hildur, Bjarki Már, Ólafur Ægir, afinœlisbarnið, Jónína Þóra,
Sigrún Ægisdóttir kona Ólafs og Einar Páll Kjœrnested tengdasonur.
hefur reyndar verið rós í happagatið hjá
félaginu undanfarin ár og þar fínnst mér
hafa verið mun betur að verki staðið. Það
er að verða ár og dagur síðan Valur vann
titla í meistaraflokki karla og þær kyn-
slóðir sem nú eru að vaxa úr grasi þekkja
ekki Val sem sigursælt knattspymufélag,
nema í kvennaboltanum. Stelpumar urðu
í sumar Reykjavíkurmeistarar, bikar-
meistarar og voru ekki langt frá því að
landa íslandsmeistaratitli og það er bara
tímaspursmál hvenær stelpumar ná
alslemmu og ég spái þeim íslandsmeist-
aratitli næsta sumar. Stelpumar eru nú
þegar orðnar reynslumiklar þótt flestar
séu ungar að árunt og ég horfi mjög
björtum árum til næstu ára í kvennabolt-
anum,“ segir Ólafur.
Slæm staða í karlaboltanum
Þegar talið berst að stöðu knattspymu
karla hjá Val þyngist brúnin á Ólafi og
hann er greinilega ekki sáttur við stöðu
mála. „Valur hefur verið að flakka á milli
deilda undanfarin ár og féll að mínu viti
óverðskuldað úr úrvalsdeild í sumar en
það er staðreynd að félagið leikur í 1.
deild á næsta ári, í þriðja sinn á 5 árurn
og því er erfítt að kyngja. Þegar Valur
féll fyrst á milli deilda 1999 leið mér
mjög einkennilega. Þetta atvik líður mér
aldrei úr minni, þegar ég ók heim frá
Grindavík eftir síðasta leik og fallið var
staðreynd í fyrsta sinn í sögunni vom
sporin óbærilega þung. Þegar Valur féll
öðra sinni 2001 voru sporin vissulega
mjög þung og líðanin slæm en þegar við
féllurn í þriðja sinni nú í haust var maður
einkennilega dofinn. Þá spurði ég sjálfan
mig hvort maður væri farinn að sætta sig
við meðalmennskuna, þ.e. þetta væri í
sjálfu sér ekkert stórmál. Nú finnst mér
að félagið eigi að fara í alvarlega nafla-
skoðun og leggja áherslu á að byggja sig
upp til framtíðar. Við eigum aldrei að
sætta okkur við meðalmennsku hjá Val,
þá er eitthvað mikið að“ segir Ólafur og
er greinilega þungt í honum hljóðið.
Sigunsælir unglingaílokkar lykilatriði
Ólafur telur að sigursælir unglingaflokk-
ar séu lykillinn að öflugum meistara-
flokki. Skýr markmið verða að vera með
starfmu og leggja þarf alúð við að ráða
sem besta þjálfara. „Eg vil að félagið
vinni markvisst eftir knattspymu- og
uppeldisstefnu og setji einnig afreks-
stefnu sem hefjist í 3. flokki karla og 2.
flokki kvenna og fylgi henni fast eftir.
Við þurfum að fjölga iðkendum í yngri
flokkunum þar sem sumir flokkarnir era
mjög þunnskipaðir þannig að eitt af
brýnustu verkefnunum er að fjölga iðk-
endum og bæta þjálfunina" segir Ólafur.
„Gerð íþróttanámskrár Vals er á loka-
stigi, fyrir liggur knattspyrnu- og uppeld-
isstefna, búið er að ráða íþróttafulltrúa
og næsta stórverkefni er að byggja upp
markvissa afreksstefnu og fylgja henni
fast eftir. Mér finnst að Valur eigi að
stefna að því að vera ávallt í fremstu röð
og til þess að svo megi verða þá þarf fé-
lagið að leggja metnað í að ala upp eigin
knattspyrnumenn,“ segir Ólafur ákveðið.
Aukið samstarf við
grunnskóla hveríisins
Ólafur sér fyrir sér miklu sterkara sam-
starf Vals við skólana í hverfmu. „Mér
finnst umgjörðin hér á Seltjamamesi
miklu betri en ég er núna að ala upp tvo
stráka sem æfa með Gróttu í fótbolta.
Æfmgamar era hér hluti af heildstæðum
skóladegi og bömin þurfa aldrei að fara
yfir hættulegar umferðargötur. Börnin
mæta í skólann rúmlega 8 og kl. 4 er allt
starf barnanna búið, bæði grunnskólinn,
tónlistarskólinn og æfingar hjá Gróttu.
Ég færi ekki að slíta krakkana núna úr
þessu umhverfi til að koma þeim á æf-
ingar að Hlíðarenda en þeir taka síðar
sjálfir ákvörðun um hvað þeir gera og ég
mun styðja þá eftir rnætti," segir Ólafur
sem er greinilega mjög ábyrgur og um-
hyggjusamur faðir. Ólafi finnst að sam-
bærilegt skipulag sé mjög æskilegt að
Hlíðarenda. „Ég tel að íþróttir séu eitt al-
besta forvamarstarf sem til er og ég vil
sjá opinbera aðila koma í auknurn mæli
inn í starfið og kosti þjálfun barnanna
hjá íþróttafélögum og verði viðurkenndir
sem viðbótaríþróttakennarar og þjálfarar,
a.m.k hjá yngri iðkendum. Mér finnst
lykilatriði að íþróttaiðkun bama verði
liður í heildstæðum og samfelldum
skóladegi barnanna," segir Ólafur og
leggur áherslu á þessa skoðun sína.
Sérðu fyrir þér að þú einir eftir að
setjast aftur í stjérn hjá Val?
Ólafur verður hugsi yfir þessari spumingu
en segir svo eftir umhugsun: „Maður á
aldrei að segja aldrei en nú ætla ég að ein-
beita mér að því að fylgjast með bömun-
um mínum, taka þátt í starfinu með þeim
sem foreldri. fara á mót og styðja þá sem
best ég get. Lottómót, Pollamót og
Essómót taka inikinn tíma og við reynum
öll fjölskyldan að taka þátt í þessum mót-
um og njótum þess mjög og höfum
kynnst mörgum í gegnum þetta félags-
starf. Það er lykilatiðið að foreldrar styðji
börnin í íþróttum, hvetji þau til dáða og
ræði hvemig til hafi tekist, bæði á æfing-
um og í keppni. Við eigum að hlusta á
bömin og taka þátt í sigram þeirra og
einnig þegar illa gengur, þá er mikilvægt
að hvetja þau og styðja. Á æskuheimili
mínu í Vestmannaeyjum var t.d. ekki rætt
mikið um knattspymu en hjá nágrönnum
mínum, þ.e. á heimili Ólafs og Ásgeirs
Sigurvinssona, var knattspyman rædd
ofan í kjölinn og þar voru strákamir ekki
skammaðir fyrir að koma haugdrullugir
heim eftir æfingu, það var bara merki um
að menn hefðu lagt sig fram,“ segir Ólaf-
ur og telur greinilega mikilvægt að bömin
fái góðan stuðning frá foreldrum.
Valsblaðið 2003
39