Morgunn - 01.06.1942, Síða 8

2
M O R G U N N
hún verður að láta sér skiljast, að margir þeirra bera
einmitt í brjósti heilaga þrá eftir að geta trúað. Trú-
leysið er þeirra ólán, þeirra kvöl, en engan veginn þeirra
synd, eins og ósjaldan hefir þó heyrzt frá kirkjunnar
mönnum. Ég veit ekki hvort önnur fráleitari vitleysa er
til en sú, að skamma menn fyrir að trúa ekki. Það er
staðreynd, sem auðvelt er að rökstyðja, að hið algera
skeytingarleysi mikils þorra manna um kristindómsboð-
un kirkjunnar er engan veginn einvörðungu að kenna
áhugaleysi manna um andleg efni, og sumir þeir, sem
ástæða er að taka mark á í þessum efnum, fullyrða, að
áhuginn sé sýnu meiri nú en oft áður og trúarþörfin að
ýmsu leyti meira áberandi.
En því er ekki unnt að neita, að þessi áhugi fer að
ískyggilega miklu leyti fram hjá kirkjunni, hann leitar
sér ekki nema að nokkru leyti svölunar hjá henni. Að-
sóknin að helgum tíðum hennar sýnir það.
Fj.öldi af gáfuðum efasemdamönnum leitar til heim-
spekinnar, en heimspekin hefir sennilega miklu minni
ítök í hugum nútímamanna en forfeðra þeirra. Orsökin
er sú, að menn eru orðnir miklu meira ,,exact“ í leit
sinni að sannleikanum, en þcir voru fyrr. M. ö. o., þeir
gera kröfur, sem áður voru óþekktar til að byggja þekk-
ing sína á staðreyndum, sem unnt er að sanna. Trúar-
vitund manna er vissulega óbreytt og trúarþörfin hin
sama, en kenningaratriði trúarinnar þarf að sanna með
augljósum staðreyndum ef nútímamaðurinn á að að-
nyllast þær.
Á þessum vettvangi virtist ódauðleikatrúin eiga lítið
svigrúm. Hvernig var hugsanlegt, að framhaldslífið yrði
sannað, eftir hinum vísindalegu leiðum? Lá ekki anda-
heimurinn, væri hann á annað borð til, bústaðir fram-
liðinna, væri þeir til, langt fyrir utan það svið, sem vís-
indin ná til?
Árangurinn af geisi miklu rannsóknastarfi jarðneskra
manna og ómælanlegri þrautsegju og þolinmæði þeirra,