Morgunn - 01.06.1942, Qupperneq 29

M O R G U N N
23
Þessir furðulegu gestir eru engan veginn neinir loft-
Ivenndir, óverulegir hlutir og með beztu miðlum koma
þeir fram í dagsbirtu eða jafnvel glaða sólskini, þótt
jafnan sé heppilegra hálf-myrkur eða dauft, rautt ljós,
því að það hefir lengi verið kunnugt, að sveiflur hvíta
Jjóssins, eins og yfirleitt allar sveiflur, sem hafa stutta
þylgjulengd, hafa slæm áhrif á ,,ectoplasma“-ið, eða
útfrymið, eins og það er einnig stundum kallað. Sé lík-
amningurinn fullkominn, líkist hann að öllu leyti venju-
legum jarðneskum líkama. Ef þú stingur hann með
prjóni, vætlar blóðdropi fram. Ef þú tekur um úlnlið
hans, getur þú talið slög púlsæðarinnar. Ef þú lætur hann
anda í gegn um glas, sem geymir laalk eða ,,barýta“-
vatn, myndast þokukennt botnfall af kolefni, kalcium
cða barium, alveg eins og myndast við útöndun frá
venjulegum mannlegum líkama. Ef þú leggur eyrað að
Lrjóstkassa hans, heyrir þú bæði andardráttinn frá lung-
unum og hjartsláttinn, og auk þess hefir líkamningurinn
fullkomna beinagrind. Enn fremur hafa sérfræðingar
rannsakað með læknistækjum augu, nef og eyru þessara
■dularfullu gesta og gengið úr skugga um starfsemi
raddbandanna, er þeir voru beðnir um að tala eða
syngja. Líkamshitinn er stundum eðlilegur en oftar
nokkuð miklu lægri, og stundum er eins og þessi dular-
fulla hönd bráðni í hönd hins jarðneska tilraunamanns.
Eftirtektarvert er það, að þessar líkömuðu verur virð-
ast ekki hafa meltingarfæri.
Um rannsóknir sínar á þessum líkömuðu verum, rann-
sóknir sem stundum hafa náð yfir áratugi, hafa vís-
indamenn eins og barón Schrenck-Notzing ritað geisi-
mikil rit og e. t. v. hefir engin tegund hinna sálrænu
fyrirbrigða sannfært eins marga hinna álcveðnustu efa-
semdamanna, því að oft hefir þessum líkömuðu gestum
tckizt að sanna með útliti sínu og jarðlífsendurminning-
nm, að þeir voru framliðnir menn, sem lifðu þótt þeir
væru látnir.