Morgunn - 01.06.1942, Qupperneq 37

M O R G U N N
'61
flutning hefði þarna verið að ræða frá fundargestinum
til miðilsins, eða miðillinn hefði lesið í hug hans, hefði
hinn ímyndaði sonur vitanlega sagt eins frá dauða sín-
og faðirinn hélt að hann hefði borið að höndum. En
það er einmitt það, sem hann gerir ekki. Sonurinn fer
ekkert eftir því, sem faðir hans hyggur vera rétt, hann
hefir e. t.. v. enga hugmynd um skeytið, sem sent hafði
verið með hinni röngu frétt, en hann segir blátt áfram
frá andláti sínu ems og það bar raunverulega að hönd-
um.
Slík atriði koma fjölda mörg fyrir hjá góðum og æfð-
um miðlum, og þessar endurminningasannanir hafa, eins
og ég sagði fyrr, sannfært langflesta um framhaldslífið.
En það er annað mál, að þeir andstæðingar spiritismans,
sem blátt áfram vilja ekki ganga inn á, að um annað líf
geti verið að ræða, eftir líkamsdauðann, neyta allra
hugsanlegra undanbragða til aö komast hjá að viður-
kenna, að miðlafyrirbrigðin geti sannað framhaldstil-
veruna. Þeir fullyrða, að algerlega mannlegur og jarð-
neskur hæfileiki miðilsins nái í vitneskjuna, sem fram
kemur, frá jarðneskum heimildum, „annar heimur“ eigi
enga hlutdeild í þessu, því að hann sé ekki til. í því til-
felli, sem hér um ræðir, mundi algengasta skýring þess-
ara manna verða þessi: að fyrst hafi undirvitund mið-
ilsins sótt þá vitneskju í hug hins ókunna fundarmanns,
að hann hafi átt tvo sonu, sem féllu í styrjöldinni, síð-
an hafi hún brugðið sér alla leið austur í Asíu og sótt
þangað hinar réttu upplýsingar um, hvernig andlát
þeirra hafi orðið, og sent svo þessa vitneskju fram af
vörum miðilsins með rödd annars sonarins!
Svo langt verða háttvirtir andstæðingar spiritismans
að seilast eftir „skýringum“ sínum. Út í slíkar vegleysur
verða þeir að teygja ímyndunaraflið til þess að komast
hjá að viðurkenna, að miðlafyrirbrigði eins og þetta
sanni tilveru framliðinna.
Þegar ég rekst á slíkar „skýringar" get ég stundum
\