Morgunn - 01.06.1942, Síða 75

M O R G U N N
69
Briem. Og frá námsárum séra Steindórs segir hann
þessa sögu:
Það bar til í Miðdal, þegar Steindór var þar við nám,
að stúlka nokkur þar á bænum tók sótt og andaðist. Það
var seint á jólaföstu. Um kveldið eftir athafnirnar sat
allt heimilisfólkið við vinnu sína í innri enda baðstof-
unnar, sem var þiljaður af, en líkið var lagt til í rúmi
einu í ytri endanum. Steindóri þótti náðugra að sitja
þar við lesturinn, heldur en inni hjá fólkinu, og tók sér
sæti á rúmi gegnt baðstofudyrunum. Líkið lá í næsta
rúmi. Framan í stafnum milli rúmanna hékk lampi, eins
og þá var títt, og logaði ljós á. Steindór hallaðist upp að
stafnum sín megin, til þess að hafa sem bézt gagn af
ljósinu. Fæturnir á líkinu sneru að þeim gaflinum. Allt
í einu var spyrnt í rúmgaflinn svo snöggt og hart, að
Steindór hálfhrökk frá stafnum. Hann lítur við til líks-
ins; sér hann þá, að það réttist hægt upp, meir en til
hálfs, og flennir upp móti honum brostin augun. Ekki
kunni hann við augnaráðið, en hugsar samt að stúlkan
sé að rakna við, stendur upp og gengur til hennar. Þá
hnígur iíkið aftur út af magnlaust og liggur sem áður.
Hann ætlar þá innar fyrir til fólksins, að láta það vita,
en í því að hann snýr frá rúminu, opnast baðstofudyrnar
cg inn gægist maður, sem hann hafði aldrei séð, og
segir: ,,Það er þá svona!“ hverfur svo aftur utar í myrkr-
ið í göngunum. Steindór fór svo innar fyrir til fólksins og
sagði frá því, er fyrir hann hafði borið. Þetta var nú allt
athugað. Ekki fannst neitt lífsmark með líkinu fremur
en áður. Ókunni maðurinn kom inn aftur og var vinnu-
maður frá Miðdal; hafði hann róið fyrir sunruan um
haustvertíðina, en var nú að koma heim. Þeir Steindór
höfðu því ekki sézt fyrr. Stúlkan látna var unnusta hans
jg hafði hann frétt á næsta bæ, að hún lægi; honum
hafði því brugðið, er hann lauk upp baðstofuhurðinni
og sá hvers kyns var, og hopaði aftur fram í göngin
til að jafna sig.