Morgunn - 01.06.1942, Síða 94

88
M O RG UNN
athafna hugsanlegs keppinauts síns? Þannig mætti lengi
halda áfram. Þetta sýnir að mennirnir hafa frá ómuna-
dögum gert sér far um að komast eftir því, hvað með
öði’um búi. Þeir hafa stöðugt reynt að lesa hugi hvor
annars. Lífsbaráttan, eins og hún hefir verið háð, hefir
blátt áfram gert þetta að nauðsyn í lífi þeirra. Það ligg-
ur nú í augum uppi, að hefðu mennirnir í öndverðu ver-
ið búnir skyggni og huglesturs hæfileikum, sem öðrum
venjulegum skynhæfileikum, þá væri óhugsandi að slík-
ir hæfileikar hefðu dáið út með þeim, vegna þess að
þeir hefðu ekki haft þeirra nein not. Samkvæmt viður-
kenndum staðreyndum líffræðilegrar þróunar væri miklu
fremur ástæða til að ætla, að þessir hæfileikar hefðu
stöðugt verið að þroskast. Þeirra hefði átt að gæta meir
og meir í lífi niðjanna. í samræmi við kenninguna um
náttúruvalið, hefðu þeir einstaklingar og lcynþættir, sem
lakar reyndust búnir í þessum efnum, orðið að víkja fyr-
ir þeim, sem höfðu þá hæfileika í ríkara mæli. Þetta
virðist svo augljóst, að ekki er ástæða til að fara fleiri
orðum hér um. Með þessu er einnig annarri skýringar-
tilgátunni svarað. Lord Balfour talar um hana sem ó-
sannanlega getgátu. Hún er á jafn ótraustum forsend-
um reist, vanskilningi á eðli og uppruna slíkra hæfileika.
Vér skulum þá næst taka fjórðu skýringartilgátuna
til athugunar. Þar segir svo: ,,Sú staðreynd, að óvenju-
legra skynhæfileika verður öðruhverju vart í vitundar-
lífi einstakra manna, sannar engan veginn, að slíkir
hæfileikar leynist í vitundarlífi hvers og eins“.
Þessi skýringatilgáta er málsvörum efnishyggju skoð-
ananna vitanlega ómissandi. Þeir þurfa auðvitað að nota
hana til stuðnings þeirri skoðun sinni, að þessir dular-
fullu skynhæfileikar vitundarlífsins eigi sömu orsök og
venjulegir skynhæfileikar. Hyggja þeirra er sú, að or-
fök þeirra sé líffræðileg þróun. Með öðrum orðum, hæg-
fara sjálfvirkar breytingar í gerð líffærakerfisins, er
smám saman nái festu í tegundunum.