Morgunn - 01.06.1942, Qupperneq 95

M O R G U N N
89
Við fyrstu svipsýn virðist þessi tilgátuskýring bæði
sennileg og skynsamleg. Engum kemur til hugar að vé-
fengja orð hr. Marcels Mangin, þegar hann segir: „Ég
kynni að hafa óskað þess heitast í tuttugu ár samfleytt
að finna þessa undursamlegu hæfileika vakna til starfa
í vitundarlífi mínu, án þess að vera nokkru nær marki
óska minna við lok þess tuttugasta“. (Annales des Sci-
ences Psychiques, 1903, p. 241). Sett fram í þessum bún-
ingi virðast rök hans óvefengjanleg. „Athugun á stað-
i'eyndum þeim, sem fyrir hendi cru, haggar samt engu
um það, að þessir hæfileikar leynast í vitund hvers og
eins“, segir Bozzano. Prófessor Bozzano rökstyður þessa
skoðun sína með því, að slíkra hæfileika verði hvað eftir
annað vart í lífi fjölda manna, sem fullyrt hafi að engir
slíkir hæfileikar leyndust með þeim. Hvað sem öllum
fullyrðingum þeirra hefir liðið, hafa þeir samt einatt
komið í ljós, skyndilega og með óvæntum hætti. Þeirra
hefir hvað eftir annað orðið vart í sambandi við meiðsl
og slys, yfirlið, dáleiðslu, dásvæfingu, veikindi, nálægt
andlátinu eða á dauðastundinni. Örfá dæmi af mörgum,
þessu til sönnunar, skulu greind hér.
í Bulletin de L’Institut Général Psychologique, nóv.
■—des. heftinu 1902, segir dr. Sollier frá manni einum,
sem féll út úr hraðlest, sem var á fullri ferð. Meiðsli þau,
sem hann hlaut við fallið ollu alvarlegri truflun á tauga-
kerfi hans. Jafnframt fór að bera á fjarskynjunarhæfi-
leikum hjá manni þessum. Hann sá t. d. greinilega, þeg-
ar læknir hans, sem staddur var í öðru herbergi, gerði
merki með hendinni. Sjúklingurinn hraðaði sér þá fram
að dyrum sjúkrastofunnar á fund læknisins. — Milli
sjúkrastofunnar og herbergis þess, sem læknirinn var
staddur í var 40 cm. þykkur steinveggur. Um hugsana-
flutning var hér ekki að ræða. Læknirinn gerði hverja
tilraunina eftir aðra til að hafa áhrif á sjúklinginn með
þeim hætti. Þær reyndust allar árangurslausar. Það var
margsönnuð staðreynd, að sjúklingurinn sá í gegnum