Morgunn - 01.06.1942, Qupperneq 132

126
MORGUNN
landinu gagn, að leiðin út úr ógöngunum sé ekki sú,
að misskilja efasemdamennina, heldur það, að kenna
kirkjunni að skilja þá og mæta efasemdum þeirra af
jafn miklum vitsmunum og skilningi og Jesús Kristur
mætti forðum efasemdum Tómasar, — og ekki hans
eins, heldur postulanna allra.
,,Ef vér trúum ekki þessu (vitnisburði Ritningiarinnar
um upprisuna), getur þá hitt orðið nægilegt"? spyr
Hvaö er sýslumaðurinn, og þetta ,,hitt“ er sanan-
nægilegt? irnar, sem spiritisminn fullyrðir, að hafi
fengizt fyrir framhaldslífinu. Vill hann
ekki beina þessari spurning til ailra þeirra milljóna
manna um víða veröld, sem eru yfirlýstir spiritistar og
vita það af eigin reynslu, að sannanir sálarrannsókn-
anna reyndust þeim nægilegar til þess, að gefa þeim þá
trú á framhaldslífið, sem þeir voru búnir að glata og
gátu ekki öðlazt aftur fyrir neitt annað en þá öruggu
reynsluvissu, sem sálarrannsóknirnar opnuðu þeim að-
gang að? Vill hann ekki spyrja þá menn um gildi þess-
ara sannana, sem hafa rannsakað þær árum saman og
voru frábærir menn fyrir afrek sín á öðrum sviðum vís-
indanna? Vill hann ekki spyrja þá menn, sem hafa reynt
hvað það er, að missa út á dauðans djúp það, sem þeir
unnu heitast á jörðunni, og áttu þrátt fyrir allar full-
yrðingar Ritningarinnar enga trú á framhaldslíf eða
endurfundi eftir dauðann, en öðluðust f(annfæring, sem
gerbreytti lífi þeirra og lífsviðhorfum, fyrir þau fyrir-
brigði, sem raunar er nú fyrst fyrir tiltölulega skömmu
farið að rannsaka með vísindalegum aðferðum, en sem
hafa þó verið förunautar mannkynsins frá ómunatíð og
eru því ekkert ,,nýtízkuhjóm“. Kirkjunni hlýtur að vera
það ljóst, að til fjölmargra af efasemdamönnunum nær
kún ekki, þeir leita ekki til hennar, af þeirri einföldu
ástæðu, að þeir hafa enga trú á því, en hún verður að
láta sér það skiljast, að henni ber að láfa það óáreitt.