Morgunn - 01.06.1960, Blaðsíða 79

M 0 R G U N N
73
jarðarhafið og reyndu, hver um sig, að dylja ótta, sem
þær vissu ekki, af hverju stafaði. Konurnar tvær voru
á valdi kvenlegs, dularfulls innsæis, Shelley og Williams
voru á valdi þeirrar kynlegu sýnar, sem skáldinu hafði
vitrazt.
Nú sá þetta fólk, sem stóð á svölunum á Casa Magni,
bátinn koma og sigla mjúklega fyrir oddann á Porto
Venere. Don Juan hafði báturinn verið skírður, eftir kvæði
Byrons, og maður nokkur, Heslop að nafni, og tveir enskir
sjómenn sigldu honum.
„Báturinn vakti undrun mína og aðdáun“, skrifaði Wil-
liams nokkurum dögum síðar í dagbók sína. „Við Shelley
gengum til Lerici og reyndum bátinn og ég er mjög ánægð-
ur með hann. Nú höfum við dásamlegt leikfang í sumar“.
DON JUAN FÆR NAFNIÐ: ARIEL
Að fráskildu þilfarinu var Don Juan vel byggður, og
seglin voru ríkuleg. Ch. Vivian, 18 ára gamall sjómaður,
sem hafði komið með snekkjunni frá Genúa til La Spezia,
varð eftir til þess að hjálpa eigendunum með hana.
Shelley gekk algerlega upp í snekkjunni .Þegar veður
leyfði ekki að sigla, sátu þeir, hann og Williams, á strönd-
inni og töluðu um bátinn. Eða þeir sátu í ímyndaðri káetu
og kortlögðu væntanlegar siglingar ....
En skyndilega breyttist „Don Juan“ í Ariel. Þótt Shelley
og Byron lávarður væru hinir nánustu vinir, slettist upp
á vináttuna um sinn. Orsökin hafði verið hin miskunnar-
lausa framkoma Byorns við hina óskilgetnu dóttur hans,
Allegi'u, sem lá sjúk og dó í klaustri einu langt í burtu,
án þess hann skipti sér af henni. Einnig mislíkaði Shelley
stórlega framkoma Byrons við Claire Godwin, móður
Allegru, í raunum hennar, en Claire Godwin var af fyrra
hjónabandi sínu stjúpmóðir Mary Shelley. Þess vegna gaf
Shelley lystisnekkju sinni annað nafn, lét hana ekki lengur
heita eftir Don Juan, kvæði Byrons, en skírði hana Ariel,
sem Shelley nefndi sinn eigin innra mann.