Morgunn - 01.06.1961, Síða 62

56
MORGUNN
Nokkrum mánuðum eftir andlát barnanna las móðirin ein-
hversstaðar um það, að látinn Lundúna-prestur hefði g-et-
að talað við systur sína á fundi hjá H. Sharp. Tafarlaust
skrifaði móðirin miðlinum, bað hann um fund, en varaðist
að gefa nokkrar upplýsingar um sig og ástæðu þess, að
hún sæktist eftir fundinum.
Hún fékk fundinn. Stjórnandi miðilsins sagði henni frá
tvíburadætrunum hennar í andaheiminum, sagði að önnur
þeirra væri mjög björt og ljóshærð, hin dökkhærð með rós-
rauðar kinnar. Hann sagði, að litlu stúlkurnar væru harm-
þrungnar yfir því, að móðir þeirra gerði sér ekki ljóst, að
þær væru lifandi enn. I sönnunarskyni flutti hann móður-
inni hárrétta orðsendingu um, hvað gerzt hefði heima hjá
henni daginn áður en hún fór til Lundúna til þess að sitja
þennan fund. Einnig flutti hann henni hárrétt skilaboð
litlu dætranna um það, sem gerzt hafði heima skömmu
áður en þær veiktust. Móðirin játaði þessu, en átti samt
mjög erfitt með að trúa því, að þarna væru litlu stúlkurn-
ar hennar. Þá sagði stjórnandinn, að með hjálp telpnanna
ætlaði hann að reyna að færa henni sterkara sönnunar-
gagn fyrir því, að þær væru enn lifandi sem fyrr.
Hann sagði: „Þegar þér komið heim, skuluð þér ganga
rakleiðis að bókaskápnum yðar, þeim háa. Yzta bókin í
annarri hillu er græn og með gyllingu. Flettið upp á bls.
115. Hvergi í öllum þeim mörgu bókum, er þér eigið, getið
þér fundið blaðsíðu, sem er í nánara sambandi við telp-
umar yðar.“
Á fundinum gat móðirin ekki komið því fyrir sig, hvaða
bók þetta væri. En fáum dögum síðar skrifaði hún Harold
Sharp:
„Því meira sem ég les bls. 115 í bókinni, þess sannfærð-
ari verð ég um, að telpurnar mínar hafa sjálfar innblásið
stjómandann yðar til þess að hjálpa mér.“
Þegar heim kom, hafði konan gengið rakleiðis að bók-
inni, sem henni hafði verið bent á. Á bls. 115 var ljóð
eftir Thomas Hood og hét ljóðið: „Til Jane“. En nafn