Morgunn - 01.06.1961, Síða 79

M O R G U N N
73
ust geisivel. Þó var hann fátækur en samt sívinnandi líkn-
arverk. Hann var borinn hinum verstu sökum, en beið ekki
fyrir það tjón á sálu sinni. Óvildin dundi þrásinnis á hon-
um, en hann var fullur góðvildar í allra garð. Honum voru
borin hin verstu svik á brýn og „trúaða fólkið“ ofsótti
hann, en hann var einlægur maður og einfaldur í þjónustu
sinni við Guð og menn.
Síðari árin lifði hann af lítilli bókaverzlun. sem han rak.
Hann andaðist, eins og áður segir nærfellt hálfníræður
árið 1910.
,T. A. tók saman.
★
Tagore,
skálspekingurinn indverski, segir:
„Itg minnist æsku minnar, hversu sólaruppkoman koin hopp-
andi á hverjum morgni, eins og kær vinur, inn að höfðalagi
mínu, ávallt með sama hátíðarfögnuðinum. .. . Og svo liugsa ég
um dauðann, um fortjaldið, sem hrátt verður svipt burt, og hinn
nýja morgun, er ég á að vakna upp til, þar sem óvæntur hátíð-
arfögnuður liinnar miklu sólaruppkomu kemur á móti mér.“