Morgunn - 01.06.1961, Qupperneq 83

M 0 R G U N N
77
Ég þykist hafa fært fram nægileg rök fyrir því, að til-
gátur um ímyndun, drauma, ofsjónir eða martröð eiga hér
ekki við, og að hin eina rökrétta skýring á þessu, sem fyrir
mig kom, er sú, að sjálf mitt, með fullri vitund, hafi starf-
að utan við efnislíkama minn og að þessu sinni notað
skynhæfileika, sem gerðu því kleift, að sjá gegn um heilan
vegginn og fá móður mína til að koma mér til hjálpar.
Ég hafði með þessum hætti hlotið eins örugga sönnun
og unnt er fyrir því, að sál mín hafði skilizt frá jarðneslc-
um líkama mínum. Og í þessari reynslu minni fólst jafn-
framt sönnun handa mér fyrir ódauðleika sálar minnar.
Henni hafði tekizt að lifa og starfa óháð hinum jarðneska
líkama og utan við hann að þessu sinni, og það hlýtur hún
þá einnig að gera eftir að öll tengsl hennar við líkamann
eru endanlega rofin í dauðanum."
Þetta atvik er sérstaklega athyglisvert, og ekki síður
vegna þess, að sögumaður er hámenntaður maður og vís-
indalega þjálfaður. Hver málsgrein í frásögn hans hefur
gildi, að því er snertir lýsingu hans á því ástandi, sem
hann var í.
Hann segir, að andleg sjónarskynjun sín hafi verið með
þeim hætti, að sér hafi virtzt hann sjá gegn um efniseindir
hlutanna eins og efnið leystist sundur, þegar hugsanir hans
snertu það.
Það fyrirbrigði er einnig mjög athyglisvert, að hann
sér, þar sem hann stendur úti á gólfinu, innri líffæri lík-
amans í rúminu, æða- og taugaklasann að starfi, líkt og
mor af lýsandi öreindum.
Þá er og athyglisvert, að hann skynjar móður sína
gegn um vegginn, sofandi þar í rúmi sínu, og tekur þá
jafnframt eftir því, að fosfórlitað geislablik streymir út
frá líkama hennar. En hann greindi ekkert slíkt geisla-
blik út frá eigin líkama sínum, sem í rúminu lá. Ástæða
þess er auðsæ. Lífsorka hans og andi voru þá um stund
ekki í líkamanum.
Þá vil ég einnig leiða athygli að því, hve hann finnur sig