Morgunn - 01.06.1965, Síða 22

16
MORGUNN
hann fyrir sér með nokkurri óbeit og kvíða, en eftir andar-
tak hafði hún sameinazt honum og var aftur orðin eins og
hún átti að sér.
Hún segir, að jafnan þegar hún fer úr líkamanum, sé það
svipað í öllum aðalatriðum. Hún kveðst geta séð sig í hinum
nýja líkama, og hún finni til, framkvæmi og hugsi á líkan
hátt og þegar hún sé í jarðneska líkamanum. Hún segir:
„Það verður í rauninni engin breyting á mér önnur en sú,
að ég get þá lesið hugsanir annarra. Maður vakir í astral-
líkamanum alveg eins og maður vakir í efnislíkamanum. Og
ekki verður heldur nein breyting á minnishæfileikanum. Ég
mundi allt um fortíð mína í jarðlíkamanum. Og ég var þess
fullkomlega vör, að ég væri nákvæmlega sú sama og áður.
Ég mundi hvert smáatvik, sem gerzt hafði fram til þeirrar
stundar, er ég kom í astrallíkamann."
Og hún heldur áfram og segir:
„Sumir hinna nýdánu eru þegar í stað færir um að gera
sér fulla grein fyrir ástandi sínu, alveg eins og ég, þegar ég
fer úr líkamanum. Aðra grunar að vísu óljóst, að eitthvað
einkennilegt hafi komið fyrir þá, en neita gjörsamlega að
viðurkenna, að þeir séu dánir. Og til þess að geta því betur
lokað huganum fyrir þessu, halda þeir af ásettu ráði áfram
sama starfinu og þeir höfðu í jarðlífinu ... Meiri hluti þeirra
er svo ruglaður, að þá grunar ekki einu sinni þá breytingu,
sem á er orðin ...
Alls staðar á ferðum mínum varð ég vör við þetta fólk,
sem flutt var yfir landamærin. Það er í stórhópum á götum
borganna, er ýmist að fara þar inn í hús eða koma út úr
þeim. Það er í jámbrautarlestunum og á skipunum. 1 stuttu
máli: Hvarvetna þar sem dauðlegir menn eiga heima, eru
framliðnir einnig á ferð.“
Reynsla þeirra, sem geta um stund horfið úr líkamanum,
er í grundvallaratriðum mjög lík því, sem menn verða varir
við í ýmsum draumum og ennfremur mörgu því, sem fram
kemur á miðilsfundum og talið stafa frá hinum framliðnu
sjálfum.