Morgunn - 01.06.1965, Blaðsíða 34

28
MORGUNN
af hatursfullum árásum og hins vegar af næstum takmarka-
lausri aðdáun.
Ég mun nú greina nokkuð frá ýmsu því, sem almennt
einkenndi hæfileika þessa mikla miðils.
Oft fóru húsgögn að titra, þegar Home kom inn í herbergi
og stundum fóru kertaljós að blakta eða bera minni birtu.
Hann hóf aldrei fundi með neins konar sálmasöng eða öðru
þess háttar; hann reyndi aldrei að skapa neinn sérstakan
hugblæ, eins og ýmir aðrir miðlar telja nauðsynlegt. Þvert
á móti, bað hann menn að rabba um hvað eina, sem þeim
dytti í hug.
Kraftmeiri undur komu sjaldan nema þrenns konar fyrir-
bæri færu á undan. Hið fyrsta var titringur í borðinu, sem
setið var kring um. Þegar krafturinn var mikill, náði titr-
ingurinn til gólfs og veggja, svo að allt herbergið nötraði.
Annað var það, að högg heyrðust úr öllum áttum — ofan,
neðan og allt um kring, og ef um það var beðið, staðfærði
þetta sig, svo það mátti finna, engu síður en heyra. Hið
þriðja var kaldur gustur, sem blés í gegn um herbergið, svo
að hrollur fór um kulvíst fólk.
Eftir að þetta hafði gerzt, gat allt mögulegt komið fyrir.
Hlutir sveimuðu í lausu lofti, hendur líkömnuðust í lýsandi
skýjum, borðdúkar voru dregnir af borðum, bjöllur hringdu,
þótt enginn hreyfði þær, og bundnir voru hnútar á vasaklúta
fyrir framan augun á eigendunum. Og þegar krafturinn var
mestur, var ekki nóg með að stólum, skrifborðum, legu-
bekkjum og jafnvel píanóum væri lyft frá gólfi, heldur voru
léttari húsgögn sett upp á þau. Stundum heyrðist hljómlist
og ekkert síður þótt ekkert hljóðfæri væri nálægt, en vana-
lega voru höfð til taks í herberginu harmonikur eða gítarar,
og stundum var þá leikið á þessi hljóðfæri, hvort sem Home
hélt á þeim í annari hendi eða alls enginn. Meira að segja
svifu hljóðfærin um meðan leikið var á þau, frá einum fund-
armanni til annars, og viðstaddir voru frá sér numdir af að-
dáun yfir því, hve breytilega var á þau leikið. Stundum var
þeim sagt hver léki, en stundum ekki. Hljómlistinni var oft