Morgunn - 01.06.1965, Blaðsíða 45

MORGUNN
39
gefur björtum vonum byr undir báða vængi. Og það er slík
trú, trúin á það, að sá finnur, sem leitar, og að fyrir þeim,
sem á knýr, muni upplokið verða, sem í rauninni hefur leitt
til framvindu menningarinnar og þeirra framfara og tækni,
sem við nú stærum okkur af. Og það er trúin á Guð og eilíft
líf og gildi mannssálarinnar, sem hefur verið, er og verður
styrkur hans og huggun, og því öflugri styrkur og stærri
huggun, sem sú trú stendur á traustara grundvelli, ekki að-
eins tilfinninganna heldur og skynsemi og þekkingar.
f öðru lagi er sú fullyrðing alveg út í bláinn og hefur við
engin rök að styðjast, að dyr einhverrar ákveðinnar þekk-
ingar eigi og hljóti að verða mönnunum harðlokaðar um ald-
ur og ævi, og vitneskjan um það mikilvæga atriði hvort mað-
urinn lifi eftir líkamsdauðann, geti þess vegna ekki orðið
þekking, heldur aðeins trúaratriði og afstaðan til þess al-
gjört einkamál hvers einstaklings. Þvert á móti er það svo,
að sú þekking, sem þegar er fengin á efni og orku, og þá
alveg sérstaklega kjarnorkunni, krefst þess beinlínis með
vaxandi þunga, að vísindin snúi sér að því af fullum áhuga
og elju, að rannsaka sálarlíf mannsins, hæfileika andans,
sem er efninu æðri og máttugri, þau duldu lögmál, sem þar
ríkja og hagnýtingu þeirra öllu mannkyni til blessunar, til
þess að efnisorkan og tæknin verði því ekki til ófarnaðar og
jafnvel glötunar eða eins og eggjárn í óvita höndum.
Sálarrannsóknunum hefur miðað hægar áfram en skyldi
vegna þess, að menn skildu ekki almennt nauðsyn þeirra og
gildi. Sálarrannsóknafélögin, sem stofnuð hafa verið víðs
vegar um heim og sum alllöngu fyrir síðustu aldamót, hafa
yfirleitt haft yfir litlu f jármagni að ráða til rannsókna sinna.
Eigi að síður hafa þau unnið ómetanlegt gagn, ekki sizt með
söfnun áreiðanlegra gagna og heimilda um dulræn fyrirbæri.
Þau hafa vakið athygli á þessum málum og kynnt þau og
gera það enn í dag. Og þau hafa með tilraunum sínum fært
svo sterk og veigamikil rök að framhaldi lífsins og sambandi
á milli látinna og þeirra sem lifa, að margir telja nú þetta
hvorutveggja þegar vera jafn rækilega sannað og margt það,