Morgunn - 01.06.1965, Blaðsíða 73

MORGUNN
G7
annar helmingur stofnsins að fótum Churchills og hermanna
hans, en hinn féll í gagnstæða átt. En um leið og stofninn
klofnaði, þóttist ég sjá Hitler, sem mér virtist hafa verið
inni í trénu. Logaði hann allur og brann upp til agna, svo
að ekkert sást eftir af honum.
Við þetta vaknaði ég. Taldi ég þá þegar, að draumur
þessi mundi boða sigur Bandamanna og fall nazismans.
Þegar Jón dó.
Þann tíma, sem ég dvaldi á heilsuhælinu að Vífilsstöðum,
var þar sjúklingur, sem ég kynntist fremur lítið, enda var
hann rúmliggjandi að mestu. Við getum nefnt hann Jón.
Hann lá í stofu einna f jarst við ganginn. Ég leit inn til hans
einstöku sinnum og við ræddumst við stund og stund. Mér
geðjaðist vel að honum, enda bar hann það með sér, að hann
var drengur hinn bezti. Hann var allmikið veikur og raunar
virtist mér tvísýnt um að honum mundi batna.
Eina nóttina dreymir mig, að ég þykist vakna, fara á
fætur og ganga fram eftir endilöngum ganginum í áttina
til stofunnar, þar sem Jón lá. Sé ég þá að hurðin opnast og
vökukonan kemur út úr stofunni. En á eftir henni kemur
skinin beinagrind og gengur hratt í áttina til mín. Mér brá
mjög í draumnum við þessa hrollvekjandi sjón og þóttist
þegar snúa við og ætla aftur inn í stofu mína. En beinagrind-
in nálgast mig óðfluga og ótti minn vex, svo að ég tek til
fótanna og hleyp á undan henni inn í stofuna til félaga minna
og upp í rúmið. Þá er beinagrindin alveg á hælum mér, og
þykir mér hún ætla að leggjast ofan á mig i rúminu. Er ekki
að orðlengja það, að átök verða á milli okkar, og þykir mér
leikurinn berast fram á gólfið. 1 því vaknaði ég og leið illa,
líkt því er menn vakna af martröð. Voru þá stofufélagar
mínir vaknaðir og sögðu, að ég mundi hafa haft erfiða
drauma, því ég hefði brotizt hart um, veinað og hljóðað.
Og satt var það, að mér leið engan veginn vel, enda þótt
ég ætti að heita vaknaður. Varð mér það fyrir að opna stofu-