Morgunn - 01.06.1965, Síða 65

MORGUNN
59
sóknum sínum á hinum lifandi frumum, byggingu þeirra og
efnasamsetningu — og sú rannsókn er bæði nytsöm og heill-
andi. En eftir þeim leiðum verður aldrei komizt að hinni full-
komnu skýringu eða lausn Hfsgátunnar.
Hvorki eðlisfræði né efnafræði geta til fullnustu skýrt
þann leyndardóm, hvað stjórnar og stýrir þessum aragrúa
frumanna, kemur af stað fjölbreytni þeirra og lætur þær
gegna sínum ólíku hlutverkum í þágu hinnar lifandi heildar
— líkamans.
Heildin er hér annað og meira en hinir einstöku hlutar
hennar. Og þótt þeir séu rannsakaðir hver fyrir sig, er ekki
unnt að ráða allar eigindir heildarinnar. Kolefni, súrefni,
köfnunarefni, vatnsefni, brennisteinn og fosfór eru þau efni,
sem líkaminn er einkum gerður af. En það er fyrst, þegar
þessi ólíku efni hafa skipazt saman í dularfulla heild, að þau
verða lifandi hold.
Leyndardómur líkamans er sá, að enda þótt hann sé sam-
settur af aragrúa sérstakra, síbreytilegra einda, er hann eigi
að síður hin mikla heild. Fyrir sjónum okkar sýnist hann
ávallt vera hinn sami líkami. Þær breytingar, sem hann tek-
ur, eru svo hægfara, að enda þótt við sjáum, að maðurinn
eldist, könnumst við sífellt við hann í sjón, sem hinn sama
mann.
Svipað á sér einnig stað, að því er snertir vorn innra mann.
Þar verður einnig vart stöðugra breytinga. Skapshöfn, hugs-
anir, tilfinningar og endurminningar breytast frá einum
tíma til annars. Og þessi breytiþróun á sér ekki eingöngu
stað á yfirborði vitundarinnar, þar sem eitt kemur og ann-
að hverfur, heldur er hitt og annað einnig að gerast undir
yfirborðinu, þróast þar eða veldur undarlegum flækjum, og
kemur siðan upp í vitundina í draumi eða jafnvel annarleg-
um tilhneigingum, sem við skiljum ekki sjálf hvernig á stend-
ur. Og fyrir kemur, að eitthvað virðist losna úr tengslum í
djúpum sálarlífsins, sem síðan kemur fram sem nýr persónu-
leiki, og þær gervipersónur geta stundum orðið fleiri en ein,
og allar hver með sínum hætti og einkennum.