Morgunn - 01.06.1965, Side 58

52
MORGUNN
Um fleiri felustaði var ekki að ræða. Að lokum snöruðust
stelpurnar fram á gólf og spurðu hvort við vildum ekki líka
leita í sænginni hjá þeim.
Ég held, að við höfum verið fremur kindarlegir á svipinn,
þegar við læddumst upp stigann eftir þessa árangurslausu
leit. Þegar ég kom upp í herbergið mitt, var Hjörtur þar í
fastasvefni og hinn stofufélagi minn líka.
Rúmum tveim árum seinna hitti ég Þóru Brynjólfsdóttur
í Danmörku. Við rifjuðum upp gamlar minningar frá Eið-
um. Þar á meðal barst í tal leitin að karlmanninum í stofu
þeirra þetta kvöld og það, sem fyrir mig hafði borið á gang-
inum, er ég varð þar fyrir árás þeirrar furðuveru, sem ég
síðan sá fara rakleitt inn í stofuna til þeirra.
„Ég trúði ekki einu orði af þvættingi ykkar þá,“ sagði
Þóra. „En seinna hef ég komizt að raun um, að það var ekki
rétt af mér að rengja ykkur.“
Ekki vildi hún þó gefa mér neina frekari skýringu á þess-
um orðum sínum.
Bláu ljósin.
Það er skammdegiskvöld fyrri veturinn minn á Eiðum. Ég
sit við gluggann á herberginu okkar uppi á loftinu og horfi
út í myrkrið. f björtu blasti kirkjan við úr þessum glugga,
enda skammt frá. En þetta kvöld sá ég þó aðeins óljóst móta
fyrir henni í daufum bjarma olíuljósanna, sem lagði út um
glugga skólahússins.
Einhvern veginn staðnæmdust þó augu min við litlu kirkj-
una. Og nú sé ég tvö lítil, blá ljós hlið við hlið í einum glugg-
anum. Það var því líkast, að þarna stæðu tvö kerti í glugg-
anum. Að öðru leyti var myrkur þar inni. En það, sem eink-
um vakti undrun mína, var þetta, að ljósin voru blá. Ég
strauk móðuna af rúðunni. Það var ekki um að villast.
Þarna loguðu undra fögur og skær þessi tvö bláu ljós hlið
við hlið.
Herbergisfélagar mínir báðir voru inni, þegar þessa sýn
bar fyrir mig. Ég kallaði til þeirra og bað þá að koma að