Morgunn - 01.06.1965, Blaðsíða 8

2
MORGUNN
lega gerir sér grein fyrir því hvað það er að vona og bíða
og þrá. Ég held, að það sé hann einn, sem þráir vorið al-
gerlega vitandi vits, enda þótt það færi öllu lífi unað og vöxt
og blessun. Blómin á grundinni, dýr merkurinnar, fuglar
loftsins og fiskar hafsins virðast lifa fyrst og fremst í tím-
anum og í hinni líðandi stund. Og enda þótt hjá sumum
hinna æðri dýra, sem við svo nefnum, séu fyrir hendi endur-
minningar liðins tíma, þá virðist áhrifa þeirra á hina líðandi
stund gæta tiltölulega lítið. Svipað má einnig segja um við-
horfið til framtíðarinnar og þess ókomna. Fátt bendir til
þess, að dýrin hugsi verulega fram í tímann. Að langsam-
lega mestu leyti lifa þau líðandi stund og láta hverjum degi
nægja sína þjáning. Þegar farfuglarnir fljúga hingað yfir
höfin á vorin, þá líta flestir svo á, að þar um ráði meira
meðfædd hvöt eðlisins en vitandi hugsun um landið, sem
bíður þeirra í norðri, né heldur endurminningin um bjarta
daga liðins sumars, þegar þeir vöppuðu hér úr hreiðrunum,
eða önnuðust hér ungana sína í mó eða mýri.
Og þegar hinn kviki þrastasöngur í garðinum vekur mig
snemma á morgnana og vorið ilmar og sólin skín, þá get ég
ekki varizt þeirri hugsun, að þessar glöðu raddir séu svona
kátar og hreinar vegna þess, að fuglarnir njóti vormorguns-
ins á annan hátt og í nokkuð öðrum mæli en við mennirnir
gerum. Fortíðin varpar þar engum skugga á unað augna-
bliksins, né heldur draga áhyggjur og hugsun um framtíð-
ina úr þeim fögnuði þess að lifa, sem fyllir litla hjartað, sem
þarna slær í fiðruðum barmi.
Og þá vaknar eðlilega sú spurning, hvers vegna okkur
mönnunum sé ekki einnig gefið það, að geta heilsað og
fagnað vorinu á sama hátt, sem nýrri opinberun, nýju undri,
nýrri dásemd, sem við getum lifað og notið til fulls og án
allra tengsla við fortíð okkar eða framtíð. Höfum við verið
sviptir einhverju, eða ber að telja okkur það til forréttinda,
að við erum færir um að skynja tímann í órofa tengslum
við fortíð og framtíð, þannig að þær báðar lykja um líðandi
stund eins og skeljar um perlu?