Morgunn


Morgunn - 01.06.1965, Side 17

Morgunn - 01.06.1965, Side 17
MORGUNN 11 þess, að kannast við sjálfan sig. Sá, sem glatar endurminn- ingum sínum, eins og átt getur sér stað í vissum sjúkdómum, glatar einnig sjálfum sér og kannast ekkert við hver hann er. En ,,ég“ mannsins á ekki aðeins sterkar rætur í fortíð- inni, heldur hefur það einnig ákveðna afstöðu til framtíð- arinnar. Vonir og þrár, takmörk og langanir, svo og gildis- mat hlutanna á sinn þátt í að skapa og móta persónuleik- ann og persónueinkennin. En þetta breytist oft eftir því sem stundir líða, og um leið einnig maðurinn sjálfur. Ungur maður fer í skóla og er nýtrúlofaður ungri og fallegri stúlku. Hann er fullur af bjartsýni og djörfum vonum og staðráðinn í því að helga sig starfi í þágu háleitra hugsjóna. Eftir nokkur ár er hann gjörsamlega búinn að snúa við blaðinu. Hann kvænist aldraðri ekkju til fjár, og gerist eig- ingjarn fjárplógsmaður, sem aðeins hugsar um eigin hags- muni. Gömlu kunningjarnir þekkja ekkert í honum lengur, finnst hann vera orðinn allur annar maður. 1 sjálfs hans augum, er hann þó áfram sami maðurinn, sami persónuleik- inn, enda þótt hann kunni að gera sér grein fyrir, að hann hafi mikið breytzt. Yfirleitt má segja að „ég“ mannsins sé mjög breytilegt og taki miklu meiri og sneggri breytingum en líkaminn. Auk hinna vanalegu breytinga, sem á persónuleikanum verða, er þar oft um snöggar að ræða, sem vara stutta stund. Við nefnum það dutlunga eða segjum að maður sé misjafn- lega vel upp lagður. Stundum ríkir í einstaklingsvitundinni bjartsýni og fögnuður og aðeins sénar hinar björtu hliðar lífsins, aðra tíma koma skuggahliðarnar svo að segja einar í ljós. Stundum er maður fullur áhuga og starfslöngunar, aðra tíma finnst honum ómögulegt að taka sér nokkuð fyrir hendur. Stundum er hann stygglyndur og deilugjarn, aðra tíma góðlyndur og eftirlátur. Oft virðist mega rekja þetta til líkamlegs ástands og orsaka. Drukkinn maður gjörbreyt- ist stundum svo, er áfengið nær valdi á líkama hans, að hann verður allur annar á meðan áhrifin vara. Mannslíkaminn er aftur á móti yfirleitt ekki háður snögg-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.