Morgunn


Morgunn - 01.06.1965, Page 17

Morgunn - 01.06.1965, Page 17
MORGUNN 11 þess, að kannast við sjálfan sig. Sá, sem glatar endurminn- ingum sínum, eins og átt getur sér stað í vissum sjúkdómum, glatar einnig sjálfum sér og kannast ekkert við hver hann er. En ,,ég“ mannsins á ekki aðeins sterkar rætur í fortíð- inni, heldur hefur það einnig ákveðna afstöðu til framtíð- arinnar. Vonir og þrár, takmörk og langanir, svo og gildis- mat hlutanna á sinn þátt í að skapa og móta persónuleik- ann og persónueinkennin. En þetta breytist oft eftir því sem stundir líða, og um leið einnig maðurinn sjálfur. Ungur maður fer í skóla og er nýtrúlofaður ungri og fallegri stúlku. Hann er fullur af bjartsýni og djörfum vonum og staðráðinn í því að helga sig starfi í þágu háleitra hugsjóna. Eftir nokkur ár er hann gjörsamlega búinn að snúa við blaðinu. Hann kvænist aldraðri ekkju til fjár, og gerist eig- ingjarn fjárplógsmaður, sem aðeins hugsar um eigin hags- muni. Gömlu kunningjarnir þekkja ekkert í honum lengur, finnst hann vera orðinn allur annar maður. 1 sjálfs hans augum, er hann þó áfram sami maðurinn, sami persónuleik- inn, enda þótt hann kunni að gera sér grein fyrir, að hann hafi mikið breytzt. Yfirleitt má segja að „ég“ mannsins sé mjög breytilegt og taki miklu meiri og sneggri breytingum en líkaminn. Auk hinna vanalegu breytinga, sem á persónuleikanum verða, er þar oft um snöggar að ræða, sem vara stutta stund. Við nefnum það dutlunga eða segjum að maður sé misjafn- lega vel upp lagður. Stundum ríkir í einstaklingsvitundinni bjartsýni og fögnuður og aðeins sénar hinar björtu hliðar lífsins, aðra tíma koma skuggahliðarnar svo að segja einar í ljós. Stundum er maður fullur áhuga og starfslöngunar, aðra tíma finnst honum ómögulegt að taka sér nokkuð fyrir hendur. Stundum er hann stygglyndur og deilugjarn, aðra tíma góðlyndur og eftirlátur. Oft virðist mega rekja þetta til líkamlegs ástands og orsaka. Drukkinn maður gjörbreyt- ist stundum svo, er áfengið nær valdi á líkama hans, að hann verður allur annar á meðan áhrifin vara. Mannslíkaminn er aftur á móti yfirleitt ekki háður snögg-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112

x

Morgunn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.