Morgunn - 01.06.1965, Síða 9

MORGUNN
3
Á svarinu eru margar hliðar og líklega fleiri en við í
fljótu bragði hyggjum. Fyrst er að benda á þá staðreynd,
að við skynjum tímann ekki ólíkt og hreyfingu, óslitinn
straum, sem virðist falla í eina átt frá fortíð til framtíðar.
Og við höfum búið til tæki, tímamæla, klukkur og úr, til
þess að mæla hraða þessa straums. Nú er það svo, að við
skynjum, að hlutirnir og einnig við sjálf séum á hreyfingu,
fyrst og fremst með því að miða við einhverja þá hluti, sem
okkur virðast standa kyrrir, eða hreyfast með öðrum hraða
eða í aðrar áttir. Við skynjum ekki, að jörðin sé á hreyfingu
vegna þess, að við hreyfumst sjálfir með henni í sömu átt
og með sama hraða. Það var fyrst, er við tókum að miða
jörðina við aðra hnetti úti í geimnum, sól og stjörnur, sem
hreyfðust á annan hátt en hún, að við komumst til skilnings
á því, að jörðin stæði ekki kyrr og að við væmm með henni
á fleygiferð, enda þótt við stæðum kyrrir í sömu sporum.
Þetta, að við skynjum tímann, virðist því benda á, að við
séum honum að einhverju leyti óháðir og getum því virt
hann fyrir okkur líkt og stæðum við álengdar við hann. Og
þetta er óneitanlega harla athyglisvert og efni til íhugunar.
1 öðru lagi hefur meðvitund okkar um fortíð og framtíð
sín áhrif á hverja líðandi stund og hlýtur að gera það. For-
tíðin getur varpað skugga á nútíðina og gerir það oft. En
hún getur líka aukið gildi hennar og mæti. Vorið verður
okkur ennþá yndislegra og vekur okkur dýpri fögnuð vegna
þess, að við könnumst við dásemdir þess og minnumst hinna
horfnu vora. Og á sama hátt verða stundir vorsins okkur
ennþá hugstæðari og ljúfari, ef við höfum þráð það lengi og
hlakkað til komu þess. Og ekki þarf að fara í neinar graf-
götur um það, að framtíðin og viðhorf okkar og vonir til
hennar, setja sinn blæ á hverja líðandi stund, auka fögnuð
hennar og gildi eða draga þar út, eftir því hvort við erum
bjartsýn eða svartsýn á framtíðina.
Þrösturinn í garðinum mínum virðist alltaf jafnglaður á
hverjum vormorgni, þegar blærinn er mildur og sólin skín.
Og lóan í mónum er jafnan hnípin og hljóð, þegar rignir. Og