Morgunn - 01.12.1975, Side 18

120
MORGUNN
1 margra áratugi var sir Oliver afkastamikill rithöfundur.
Og bækur hans voru geysilega mikið lesnar víðsvegar.
Þær fjalla bæði um vísindi og heimspeki og bera þess viða
vott, hve skýlaus sannfæring höfundarins var um það, að
dauðinn væri ekki endalok persónuleikans, og í bók sinni,
My Philosophy, segir hann:
„Ályktanir mínar hef ég dregið af reynslunni og ég er ger-
samlega sannfærður, ekki aðeins um framhaldslifið, heldur
einnig um það, að framhaldslífið er sannað mál.“
Og ennfremur segir hann í bókinni, Why I believe in
Personal lmmortality. „Hvers vegna ég trúi á persónulegan
ódauðleika“:
„Ég hygg og trúi því, að smám saman verði oss það ljóst,
að vér séum ekki eins einangraðir i alheimnum, eins og vér
höfum haldið, og að umhverfis oss séu vitsmunaverur, sem
vér skynjum ekki á venjulegan hátt, og sem eru aðeins óbeint
og öðru hvoru í sambandi við efnið. Ennfremur býst ég við,
að áframhaldandi gætileg og nákvæm rannsókn sálfræðilegra
fyrirbrigða beini oss braut langt yfir núverandi þekkingu
vora og vísi oss veg inn í það ríki, sem vér sjáum aðeins óljóst
bregða fyrir.
Vísindin eru í raun og veru að byrja að uppgötva raun-
veruleika þess andlega heims, sem um langan aldur hefur
verið leiðarljós helgra manna, skálda og dulspekinga, þess
heims, sem hefur verið ótæmandi andleg uppspretta, og alltaf
hefur verið meginþáttur guðfræðinnar og aflgjafi trúarbragð-
anna í veröldinni.“
Sálarrannsóknirnar hafa þegar fært fjölda manna full-
nægar sannanir á framhaldslífi persónuvitundarinnar og veitt
öðrum grundvöll undir örugga trúarvissu um það.
Þetta er ærið hlutverk og mikilvægt heiminum að mínum
skilningi. Þess vegna getur það vart talizt réttmætt, að for-
dæma þá menn, sem vilja stuðla að vexti og viðgangi sálar-
rannsóknanna í veröldinni. En því miður hefur það allt of
oft viljað brenna við.
Vér lifum i heimi hraða og óvissu, heimi ógnþrunginna