Morgunn - 01.12.1975, Síða 36

138
MORGUNN
„Jæja, ég skal reyna að lýsa þessu fyrir þér eftir beztu getu.
í fyrsta lagi vissi ég ekki hvar ég var, en ég var einhvers stað-
ar utan við sjálfan mig. Það kom til mín kona. Ég vissi ekki
hver hún var, þvi hún sneri aldrei andliti sinu að mér. Kona
þessi tók mig með sér og fór með mig, en ég veit ekki hvert.
Ekki veit ég hvort ég gekk, flaug eða hvað. Ég hef aldrei lifað
þetta áður, svo ég get ekki lýst því. Við komum til einhvers
lands. Ég get ekki sagt þér að ég hafi séð tré, en ég sá blóm.
Fegurð þeirra var algjörlega ólýsanleg. Ég sá hús; þarna var
fjöldi húsa. Það eina, sem ég get sagt þér um þessi hiis er, að
þau voru eins og hvolfþök, einna líkust býflugnabúi. Þau voru
hringlaga og skreytt fegurstu litum. Ég veit að þar sem hugur
minn dvaldist var raunveruleiki. Fegurð þessa staðar er algjör-
lega ólýsanleg. Og þessi heimur hér er svo andstyggilega ljótur.
Ég harma það, að ég kom aftur.“
Puharich gerði fleiri slíkar tilraunir með Hurkos, og fóru
þær allar á sama veg. En hann varð að hætta við þær, sökum
þess að Hurkos virtist æ daprari er hann vaknaði úr þessari
dýrð til fyrri lilveru, sem honum nú virtist hræðilega ömurleg.
Ég vil geta þess í sambandi við egypzku þá, sem Harry Stone
talaði og hýróglýfur það, sem hann ritaði i dái, að Puharich
telur sig algjörlega hafa afsannað það með sérstökum rann-
sóknum, að Harry hafi nokkru sinni á ævinni kynnt sér þau
efni.
Að hætti góðra vísindamanna er Puharich seinn til að draga
ákveðnar ályktanir af fyrirbærxrm þeim, sem fram hafa komið
við rannsóknir hans. En bók hans Sveppurinn helgi sýnir hvi-
líkt óhemju-starf heiðarlegur visindamaður leggur á sig til þess
að hlaða rökum undir niðurstöður sínar. Þegar maður fylgist
með rannsóknum hans, skref fyrir skref, er engu líkara en mað-
ur sé í fylgd eins konar nútíma Sherlock Holmes. Þetta er
spennandi ævintýri. Þegar hann leitaði aðstoðar Egyptalands-
fræðinga í sambandi við persónuna Ra-Ho-Tep rak hann sig
iðulega á vegg fordómanna. Það nægði oftast að nefna hvernig
þessi persóna hefði komið fram til þess að þeir neituðu með öllu