Morgunn - 01.06.1977, Síða 12

10
MORGUNN
á. Ég skal nú í stuttu máli gera nokkra grein fyrir því, hvern-
ig þessu tilverustigi er háttað.
Menn hafa haldið fram ýmsum kenningum mn lífið eftir
dauðann. Flestar hafa þær þó átt rót sína að rekja til misskil-
inna orða og ummæla í fornum helgiritum. Sú var tíðin, að
hinni hræðilegu kenningu um eilífa útskúfun var almennt
trúað um alla Norðurálfuna, þó að nú séu það aðeins fáfræð-
ingar einir, sem aðhyllast hana. Hún átti rót sína að rekja
til rangrar þýðingar á orðum, sem menn hafa eignað Kristi.
Munkalýðurinn á miðöldum hélt þessari kenningu fast fram,
enda var hún handhægur refsivöndur á fáfróða alþýðu, og
vel til þess fallin að halda henni í skefjum. En þegar mið-
aldamyrkrunum létti og menningin tók að ryðja sér til rúms,
fóru menn að sjá, að kenning þessi var ekki aðeins ógurleg
guðlöstun, heldur og gagnstæð heilbrigðri skynsemi. Trúmála-
kennarar hafa þvi verið neyddir til að koma fram með ýms-
ar skýringar, sem hafa farið í þá áttina að gera hana nokkuð
skynsamlegri; en flestar eru þær þó mjög svo óákveðnar og
fjarri sanni. Kenningar kirkjudeildanna hafa orðið að mjög
svo margbrotnu fræðikerfi og flóknu, sökum þess, að menn
hafa — alveg að ástæðulausu — viljað fyrir hvern mun gera
ráð fyrir, að til væri ægilega harður guð og ofsafenginn, sem
vildi mönnum illt. Þessa kenningu hafa menn sótt til Gyð-
inga. Og þótt undarlegt megi virðast, hafa menn tekið hana
fram yfir boðskapinn, um hinn kærleiksríka föður, sem Krist-
ur flutti. Þeir menn, sem hafa skilið það grundvallaratriði,
að guð er kærleikur, og að í gjörvallii náttúrunni ráða rétt-
lát og órjúfanleg lögmál, sjá, að ekki tjáir að setja sig upp á
móti þeim, hvorki hérna né hinum megin grafarinnar. En
þótt menn virðist skilja þetta, þá er það þó allajafnan meira
í orði en á borði, og hugmyndir manna eru enn sem fyrr á
reiki um lífið eftir dauðann. Þér hefur verið kennt, að til sé
himinn eða himnaríki einhvers staðar úti í geimnum og dóms-
dagur muni renna upp einhvern tíma á ókomnum öldum.
En um það, sem gerist hér og nú, hafa kennimenn kirkjunnar
harla litla fræðslu á boðstólum. Þeir kannast jafnvel við, að