Morgunn - 01.06.1977, Síða 19

TIL SYRGJANDI MANNA . .
17
eftir dauðann. Þeir hafa og nægan tíma, ekki aðeins til
skenuntana, heldur og til að vinna að framförum sínum í því,
sem þeim leikur mest hugur á að nema.
En eru þá engir menn vansælir eða ógæfusamir í öðrum
heimi? Jú, því að lífið þar er áframhald af æfi vorri hér. Mað-
urinn er þar að öllu leyti hinn sami og áður en hann skildi
við likamann. Hver maður, sem hefur látið ástriðurnar bera
sig ofurliði og sökkt sér ofan í líkamlegar nautnir, getur ekki
fullnægt þeim eftir dauðann. Ofdrykkjumaðurinn getur til
dæmis fundið hina sáru löngun eftir áfengi, en hann getur
ekki fundið neina svölun í því, þar sem hann vantar líkam-
ann. Sælkerinn saknar þar hinna ljúffengu rétta og nirfillinn
auðæfanna, sem hann hafði svo miklar mætur á og taldi upp-
haf og undirrót gæfu sinnar. Og sá maður, sem lét að jafnaði
stjórnast af holdlegum tilhneigingum, hlýtur að þjást af þeim
eftir dauðann, og afbrýðissamur maður getur kvalizt af af-
brýði sinni, og það því fremur, sem hann getur ekki komið
í veg fyrir það, sem er orsök hennar. Þeir menn, sem flytja
með sér þessa eða þvílíka lesti, hljóta að vísu að kveljast af
þeim eftir dauðann, en þeir eru þó eins og aðrir, sinnar eigin
gæfu smiðir. Því þegar þeir hafa unnið bug á ástríðum sínum
eða illum tilhneigingum, hljóta þrautir þeirra eða vansæla
að hverfa. En þú mátt ekki gleyma því, að hér er um enga
refsing að ræða. Það eru aðeins eðlilegar afleiðingar af ákveð-
inni orsök, og sé unnt að komast fyrir orsökina, hverfa af-
leiðingarnar, — ef til vill ekki í sömu svipan, en undir eins
og áhrifamagn orsakarinnar er þrotið.
En það eru margir, karlar og konur, sem eru lausir við hina
ineiriháttar lesti, en lifa þó eingöngu heiminum, sem kallað
er; — menn og konur, sem hugsa aðeins um samkvæmi og
skemmtanir; þeir þjást að vísu ekki eftir dauðann, en mörgum
finnst þeim hinn æðri heimur leiðinlegur og tíminn lang-
drægur. Þeir geta að vísu slegizt í hóp sinna líka, en þar sem
öll samkeppni í klæðaburði og eyðslusemi er úr söguxmi, finnst
þeim alloftast lítið á því að græða. Aftur á móti gefst þeim
sjaldnast færi á að kynnast hinum, sem þroskaðri eru og meiri
2