Morgunn - 01.06.1977, Blaðsíða 57

EKKERT AÐ GAGNI . . .
55
Mörgum árum síðar rakst hún á mynd af Franz Liszt og
kannaðist þar við hinn dularfulla gest.
Árið 1964 byrjaði Rosmary Brown að skrifa tónlist — og
það engin smálög, heldur velsamin tónverk í stil Liszts,
Chopins, Debussys, Rachmaninoffs, Brahms, Bachs og Bee-
tovens. Flest eru tónverk þessi gerð fyrir píanó, þótt sum
þeirra séu samin fyrir hljómsveit.
En þareð Rosemary hefur aðeins hlotið nokkra tíma í
píanókennslu, þá reynist henni sumt af þessu of erfitt fyxir
sig að spila sjálf.
Árið 1970 kom svo út plata með nafninu Tónlist Rosemary
Brown. — öðru megin á plötunni leikur frú Brown léttari
lögin, en hinu megin leikur hinn kunni píanisti Peter Katin
erfiðari tónlistina.
Maður nokkur sem horfði á Rosemary skrifa niður nokkuð
af þessari tónlist varð furðu lostinn yfir því hve gifurlega
hratt hún skrifaði nótumar. Hún segir, að þegar sé búið að
semja tónlistina, þegar hún er lesin fvrir henni. Sum tón-
skáldin tala við hana á ensku, segir hún. „En Liszt á það til
að rjúka út í flaum af þýzku eða frönsku.“ En skólafranska
miðilsins rétt aðeins nægir til þess að hún geti skilið frönsku-
mælandi tónskáldin.
Eins og vænta mátti, þá hafa viðbrögð hinna lærðu tónlistar-
manna verið misjöfn við þessum undrum. En margir tónlistar-
menn hafa hrifist mjög af þessum verkum Rosemary Brown-
Píanistinn Hephzibah Menuin sagði: „Ég ber gífurlega virð-
ingu fyrir þessum nótnahandritum. Hvert verk er alveg greini-
lega í stil viðkomandi tónskálds.“ Tónskáldið Richard Radney
Bonnett var enn opinskárri. Hann sagði: „Það er til margt
fólk sem getur leikið af fingrum fram, en það væri ekki hægt
að falsa þessa tónlist án margra ára þjálfunar. Og sumar
Beetoventónsmiðanna hefði ég sjálfur alls ekki getað falsað.“
Engu að síður hafa sumir gagnrýnendur komist að þeirri
niðurstöðu, að þessi tónlist standi ekki á sporði þvi bezta sem
þessi tónskáld gátu samið. Hún minnti oft fremur á fyrri tón-
smíðar þeirra en þroskuðustu verkin.