Morgunn - 01.06.1977, Qupperneq 59

EKKERT AÐ GAGNI . . .
57
því að nú lét hann í fyrsta skipti setja inn í samning sinn
við timaritið, að greiða skyldi erfingjum hans ritlaunin, ef
hann félli frá. En svo einkennilega vildi til, að Dickens and-
aðist árið 1870 og hafði þá aðeins lokið við að semja sex fyrstu
kaflana.
Lesendur beggja megin Atlantshafsins urðu því sjálfir að
gera sér í hugarlund hvernig þessi spennandi leynilögreglu-
saga ætti að enda. Hvergi var að fina í fórum skáldsins drög
að sögunni eða lausn sakamálsins- Það leyndarmál tók Dick-
ens með sér í gröfina.
En lesendur þurftu ekki að örvænta, svarið var á leiðinni.
Það átti eftir tð koma frá ungum prentara, sem fluttist til
Rrattleboro réttu ári eftir lát Dickens. Hann hét Thomas P.
•Tames, léttlyndur og kvenhollur ungur maður og ágætur
prentari.
Þegai' hann var nýfluttur til Brattleboro heillaðist hann af
ungri og fallegri stúlku, sem hann sá á gangi. Hann fylgdi
henni eftir og komst að þvi hvar hún átti heima. Hann tók
sér herbergi á leigu hinum megin við götuna.
Tames komst fljótlega að þvi, að húsmóðir hans var aðdá-
andi spiritismans og hafði mikinn áhuga á þeim málum. Og
Tames var tíður gestur á miðilsfundum, sem haldnir voru í
húsi hennar.
Tames hafði aldrei orð á þvi, að hann yrði fyrir neinum
áhrifum á þessum fundum fj'Tr en í október 1872, að hann
hefði komist i samband við anda Charles Dickens og að sá
mikilsvirti höfundur hefði falið sér að Ijúka við ófullgerðu
sakamálasöguna um Edvvin Drood.
Húsmóðir .Tames varð alveg furðu lostin, að hinn mikli
Charles Dickens skyldi virða þennan lífsglaða leiganda henn-
ar svo mikils. Hún áleit það skyldu sina að koma til móts við
óskir skáldjöfursins og bauðst því til að gefa James frítt fæði
þangað til hann lyki þessu verkefni sínu.
Mörg vitni skýrðu frá því, að Tames félli í djúpan trans,
sem stundum varði í margar klukkustundir. Þegar hann vakn-
aði tók hann til að skrifa. Hann sagðist ekki vera að semja