Morgunn - 01.06.1996, Síða 44

MORGUNN
Frances segist aldrei hafa lent í innri baráttu vegna heit-
anna. Hún var aldrei fyrir að eignast hluti svo að fátæktin var
henni ekki erfið. Og þar sem hún lagast vel að breytingum var
hlýðnin henni ekki fjötur um fót. En hvað varðar einlífið: „Já,
ég hef einhvern tímann þurft að takast á við það, þar sem mér
er mjög eðlislægt að mynda náið samband við fólk og á oft
erfitt með að setja því mörk. Hins vegar held ég að það heit
meti ég mest, þar sem það stendur vörð um samband mitt við
Guð. Eg trúi því að það gefi mér frelsi til að bregðast við
hverju því sem hann kallar mig til. Ég þarf ekki fyrst að hugsa
um mann, börn og heimili.
I áranna rás finnst Frances sér hafa orðið æ ljósara að heitin
í trúarlegu lífi, verði að vera Ieiðin að markinu en ekki
markmiðið sjálft. Þau eru lífsmáti innan fagnaðarerindisins,
sem reynt er að fylgja, en verði þau takmark, eru þau sjúkleg
og heftandi. Allt þetta varðar frelsi til að svara kalli Guðs. Guð
er alltaf á undan og tekur ákvarðanirnar. Guð bíður, kallar,
togar í þig og stjakar við þér og þú verður einfaldlega að
bregðast við því eða ekki. Við höfum val.“
Angela Therese
Angele Therese er fædd og uppalin í London. Hún á tvo bræð-
ur, sér eldri. Fjölskyldan var samhent og bjó nálægt Kensing-
ton Gardens og gátu börnin leikið sér þar frjáls. Pabbi hennar
var forstöðumaður útfararstofnunar, hæglátur og geðgóður
maður, sem hún hændist mjög að, en móðir hennar viðkvæm
og tilfinningasöm. Angela líktist henni en hafði líka til að bera
sterkan vilja þegar hún ákvað eitthvað. „Ég hafði óskaplega
frelsiskennd þegar ég dansaði,“ segir hún. „Ekkert jafnast á við
það að berjast gegnum sólódans allt til enda og vita sig hafa
gert það vel.“
42