Vaki - 01.09.1953, Blaðsíða 61

Jcan Arp: Lithografía.
viðurkennd strax á unga aldri og
það sem enn sjaldgæfara er: að verð-
skulduðu. Sýning hennar í haust var
nokkurskonar yfirlit yfir námsárin. Þar
kenndi því margra grasa, en seinustu
verk hennar skipa henni sama sess með-
al íslenzkra myndhöggvara og Valtýr
hefur meðal málaranna: hún boðar nýj-
an tíma. Það var eins og fólk skildi og
mæti hina miklu vinnu og alúð er lá í
hverri járnmyndanna. Það gaf henni
hærri einkunn en möi’gum öðrum ungum
listamönnum fyrir það eitt að því sýnd-
ist hún leggja það á sig að „vinna“ verk
sín. Eg held að þessi virðing fyrir vinnu
og tækni og hin hreinlega umgengni við
verkið eigi eftir að afla vinsælda. Hver
einasti maður skilur þýðingu vandvirkni
og alúðar við vinnu, þótt hann geti ef
til vill ekki sett sig strax inn í 'heim
nýrrar afstöðu.
Næstur er Eiríkur Smith. Á honum
mæddu ríkulega örðugleikar byrjanda
og brautryðjanda. Nýr maður, hreinar
og litbjartar myndir, fullar bjartsýni.
Að vísu mátti sitthvað finna að stærstu
myndunum, að þær væru ekki fullunnar,
en það er engin afsökun fyrir því að
fólk skyldi ekki gefa sýningu hans al-
varlegri gaum, manni finnst eiginlega
að það hefði átt að þyrpast niður í Skála
þar sem þarna var nýr og gáfaður
málari á ferðinni, djarfur og duglegur.
En því miður: það kom ekki. Það seldist
ein mynd. Sýningin var sannarlega
heróisk.
Rétt á eftir sýndi Veturliði nokkur
Gunnarsson og gaf vísu Stephans G.
Stephanssonar enn eitt tækifæri til að
sanna gildi sitt:
List er það líka og vinna
lítið að tæta upp í minna
alltaf í þynnra þynna
þynnkuna allra hinna.
Næst verður að telja sýninguna
„Frönsk nýlist“ þar sem hin erlendu og
hvetjandi sjónarmið birtast. Það er í
fyrsta skipti sem sýning kemur beint
TlMARITIÐ VAKI
59