Vaki - 01.09.1953, Blaðsíða 22

Komposisjón
í eigu málarans
allfáa, hér á lanái og víðar ? Álítur þú,
að málari eigi að gefa þessu alvarlega
gaum við vinnu sína, eða ert þú þeirrar
skoðunar, að nóg sé að hugsa einungis
um gæði og láta hitt lcoma eins og af
sjálfu sér?
Það er helzti hlífðarlaust sett upp hjá
þér, að ég hafi gagnrýnt „alþjóðlegan
skóla og hið algilda mál hans“.
1 deilu okkar Thors Vilhjálmsson-
ar í „Lífi og list“ benti ég á, að
vegna yfirtaksmikilla valda listkaup-
mennskunnar í París þætti mér listin
ískyggilega dregin inn í hagkerfi kapí-
talista og listamenn þar með sviptir for-
göngu og frjálsræði í eigin málefnum.
Mér virðist það blátt áfram neikvætt að
knékrjúpa París eins og sumir gera,
eitthvert ástæðulaust vonleysi og vanmat
á sjálfum sér. Hefur París einhverri
dýpri mannlegri reynslu að miðla mann-
kyninu í list en t. d. Berlín eða bara ein-
hver annar staður á hnettinum? — Ég
segi nei. List hefur lengi og mikið verið
iðkuð í París og staðið þar löngum með
miklum blóma; það er allt og sumt; en
framtíðina eigum við allir jafnt. List
framtíðarinnar verður sköpuð af þeirri
þjóð eða þeim einstaklingum, sem hafa
lifað eitthvað merkilegt — eru og geta
eitthvað betur og merkilegar en aðrir.
Um þjóðlega list dettur mér ekkert
sérstakt í hug annað en það, sem danski
málarinn Giersing sagði eitt sinn, og
TlMARITIÐ VAKI
20