Birtingur - 01.01.1964, Side 20

og við höfðum farið frá stöðinni við raunalega tóna
frá lofsöngnum um Zarinn.
Ef ég væri málari mundi ég úthella miklu af rauðu og
miklu af gulu á lok þessarar ferðar
Því ég held sannarlega að við höfum öll verið hálfgalin
Og geipióráð blóðmerkti taugasjúk andlit
ferðafélaga minna
Meðan við nálguðumst Mongólíu
Sem hvein einsog eldsvoði
Lestin hafði hægt á sér
Og ég skynjaði í stöðugu ískri hjólanna
Brjálæðishreim og grátstafi
óendanlegs messusöngs
Ég sá
Ég sá lestirnar þöglu svörtu lestirnar sem komu heim frá
Austurlöndum og fóru hjá einsog vofur
Og auga mitt, eins og afturljósið, rennur enn á eftir
þessum lestum
í Talga háði hundrað þúsund manns dauðastríð fyrir
skort aðhlynningar
Ég kom í sjúkrahúsin í Krasnójarsk
Og í Kílok mættum við langri röð óðra hermanna
Ég sá í sjúkraskýlunum gapandi sár holundir sem
fossandi blæddu
Og afhöggnir limir dönsuðu í kring eða flugu burt
í korrandi loftinu
Eldsvoðinn var á allra ásjónum í allra hjörtum
Fáráðir fingur hömruðu á allar rúður
Og undir þunga óttans sprungu augnaráðin einsog kýli
Á öllum brautarstöðvum voru allir vagnar brenndir