Birtingur - 01.01.1964, Síða 74

THOR VILHJÁLMSSON: KAPPAR HAMILKARS KONUNGS
Haustið 872 eða 1312 gerðist sá fáheyrði at-
burður í hinu sæla ríki Akróbatómaníu að
kona að nafni Elsebúbsjen Lívorníapólíanna
gleypti svo mikið af óskyggðu sólarljósi sem
hafði farið gegnum tvær laufkrónur meðan
Jrrír röndóttir fuglar rifust um heimspeki að
hún varð þunguð með yfirnáttúrlegum hætti.
Hún hafði lagzt til svefns í blíðu veðri í
hallargarðinum hjá Sjeik Alípasja Hasjamír-
jasja hinum guleygða, og lá þar í ljúfum
draumum við sætómandi sönglist flugu og
fugls og ilmhöfga rósa þar til hún vaknaði
með allt þetta fyrrnefnda sólarljós í magan-
um, hvernig átti það að hafa komizt í hennar
kvið nema um opinn munninn.
Sonur hennar Abúlabúl var hinn gervilegasti
sveinn grannvaxinn og fagurlimaður, og gul
augu hans lýstu honum veg um nætur og
prýddu daginn. Hann var snemma svo vitur
að sjö kennarar skjögruðu yfirkomnir af fundi
hans dag eftir dag með sítt grátt skegg þegar
þeir höfðu rætt við sveininn í tilefni sjö ára
afmælisins að lærðra manna sið um ódauð-
leika sálarinnar og kosmógóníska kosmetík
og paneglíríska gloptónómíu í þrjár stundir
dag hvern í hinum skuggsæla kjallara fjöl-
skyldunnar sem nú taldi sjö ketti einn hafur
og hin guðhræddu hjón Elsebúbsjen Lívornía-
pólíanna og mann hennar hinn trygga Sefer-
ítis sem var haltur síðan hákarl gerði sér mat
úr öðrum fætinum þegar hann hugðist sækja
sér heilbrigði í sundiðkanir, eineygður síðan
lirafn missá sig á honum og dauðum manni
sem lá við hlið hans í herferðinni frægu til
Halíböt um árið, en Seferítis var hæverskur
maður og hirti ekki í hispursleysi sínu að
byrgja með svartri dulu tóttina rauðu, en hitt
augað var með fölum bláum lit og hvarmarnir
rauðir og slakir. Ferðamenn sem komu í garð-
inn og sáu hann vökva blómin í hollustu við
hinn volduga og rómaða húsbónda sinn Alí-
pasja Hasjamírjasja hugsuðu: hvenær skyldi
þetta nú líka detta.
Þeir áttu þá von á því að hundurinn Sambú
Patt sem ævinlega fylgdi honum lítill og gul-
gljáandi með augun iðandi einsog tvær svartar
bjöllur að dansa og rófuna grönnu fyrir takt-
mæli ]:>eirrar himnesku tónlistar sem suðaði
um blómin, hann myndi vera þarna viðbúinn
til að grípa það á lofti og geyma það til kvölds
að mál væri að hætta vinnu; því það var úr
gleri.
En á meðan óx hinn efnilegi ungi sveinn
Abúlabúl að kröftum og speki með hverri
viku og mánuði sem leið.
Þar til það er einn daginn að Líkaböng
glumdi til marks um að her var kominn í
landið frá Halúðjastanríki í miðjunni sem
kallað var og hirðmenn Jakatúríans fursta
hefðu étið aumingja Seferítis gamla sem hafði
70
BIRTINGUR